- Τα αμάλλιαγα πουλάκια που πέφτουν από τη φωλιά και, καθώς τα πιάνεις στα χέρια, σου αφήνουν μια αίσθηση σαν να κλείνεις μάτια νεκρού.
- Οι πρόχειροι σταυροί στη νότια πτέρυγα των εξ επανεκταφής θαμμένων τόυ κοιμητηρίου, στοιβαγμένοι όλοι μαζί μετά το νυχτερινό μπουρίνι, έτσι που να μην μπορείς πια να διακρίνεις
ποιος είναι ο τάφος του δικού σου ανθρώπου.
- Ο παλιός μας φίλος που μας χαμογελάει στη φωτογραφία του τάφου του, καθώς, από εκδρομή γυρνώντας προς την Αθήνα, επί τούτου παρακάμψαμε και περάσαμε από το χωριό του για να τον «δούμε».
Γιώργος Μαρκόπουλος
από τη συλλογή Κρυφός κυνηγός, 2010
Ποιήματα 1968 - 2010 (Επιλογή), 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου