Τα τζην και τα μακώ

Καμιά φορά γυρίζεις και θυμάσαι
όχι φορέματα που ντύθηκες
και καθρεφτίστηκες φιλάρεσκα
μες στον αντρών τα μάτια,
μα κάτι ρούχα ταπεινά,
πού 'χες μ' αυτά τα χρόνια σου τα δεκαεννιά ντύσει
και πέσαν από πάνω σου αργά.
Η κοριτσίστική ντροπή σου τα κρατούσε
και σώμα με σώμα δύσκολα
ο έρωτας νικούσε στο τρυφερό το πάλεμα.
Σώμα με σώμα
αίμα με αίμα
μέθαγε στα χέρια του το ξαφνιασμένο δέρμα
πήγαινε από πάνω σου να πέσει
και αυτό.

Τα τζην και τα μακώ
τα ταπεινά σου ρούχα γυρίζεις και θυμάσαι
το ρίγος του κορμιού
των δεκαεννιά χρόνων.

Γιώτα Αργυροπούλου
από τη συλλογή Τοιχογραφία της άνοιξης, 1998
Ενότητα : Τα τζην και τα μακώ