Πέμπτη 15 Μαΐου 2014

Μετά


















Μετά θα γίνω άμμος.

Κόκαλα άσπρα κελύφη
Δόντια μαργαριτάρια.

Θα βάψει το αίμα μου κοράλλια
Ψάρια τα σπλάχνα μου θα ταϊσουν.

Και τα μαλλιά θα κολυμπούν με φύκια
Και των ματιών μου η λάμψη στα ρηχά θα παίζει.

Κι όλο το δέρμα μου άμμος
Ζεστή, απαλή στα πόδια των παιδιών.

Χάδι δροσιάς τη νύχτα στων εραστών τις πλάτες
Υγρή αγκαλιά των κοχυλιών, αστρόσκονη.

Και πρώτη ύλη παλατιών που ο άνεμος γκρεμίζει.

Λένα Καλλέργη
από τη συλλογή Κήποι στη άμμο, 2010

3 σχόλια:

Poet είπε...

Με το τελευταίο αυτό ποίημα της συλλογής ολοκληρώνεται η ανθολόγηση των ποιημάτων της Λένας Καλλέργη. Η ποίηση της Λένας μου άρεσε πολύ και με συγκίνησε βαθιά. Δεν μένει παρά να της ευχηθώ καλή δύναμη και καλή συνέχεια.

Άστρια είπε...

Το "μετά¨" μας, με κάθε του μικρό κομμάτι του, και με τον απειροελάχιστο ακόμα κόκκο του, ορατά και αόρατα, να σκορπίζεται παντού μέσα στη ζωή..
Τι όμορφος θάνατος!

"Και πρώτη ύλη παλατιών που ο άνεμος γκρεμίζει" Υπέροχος στίχος!

Πάντα εξαιρετικές οι επιλογές σου ποιητή μας!!

Poet είπε...

Ο κάθε έπαινος στην ποιήτρια, γλυκιά μου Άστρια. Εγώ απλώς αναγνωρίζω το ωραίο.

Έτσι κι αλλιώς αυτό είναι το τέλος κάθε εμβίου όντος. Πράγματι ο τελευταίος στίχος είναι ένα κρεσέντο θλίψης.