Θέλω ένα δαχτυλίδι από χορτάρι
Όταν μαραίνεται να μου φτιάχνεις καινούριο
Το καλοκαίρι καίει τους πράσινους χυμούς
Να μου φέρνεις ένα κάθε μέρα.
Θέλω ένα μαξιλάρι από χαρτί
Ν' αποτυπώνονται τα δάκρυά σου
Οι κηλίδες της κάθε σου ανάσας
Να γράφουν τη νύχτα ιστορίες.
Θέλω ένα δέντρο για σπίτι
Χωρίς καθιστικό και κουζίνα
Στ' άβολα κλαδιά του ν' ακουμπάμε για λίγο
Πριν και μετά να πετάμε.
Κι ένα φόρεμα θέλω από δρόμο
Με σκόνη ταξιδιών να με ντύνει
Να γυρνώ στις στροφές του χορεύοντας
Κι όταν στέκομαι γυμνή να σε βρίσκω.
Λένα Καλλέργη
από τη συλλογή Κήποι στην άμμο, 2010
Αναρτήσεις
3 σχόλια:
Τι ωραίοι οι όροι του αρραβώνα.
Τι καλά που θα ήταν να συνδέονται έτσι οι άνθρωποι.
Επειδή πάντα ένα θαύμα κατοικεί ανάμεσά μας, ίσως είναι στο χέρι μας να το αποκαλύψουμε.
Ως αρραβώνα με τη ζωή.
πανέμορφο...καλο σ/κ
Συμφωνώ μαζί σας, φίλοι μου. Εγώ, επιπλέον, θα της έγραφα ποιήματα. Για τα μαλλάκια της, για τα χειλάκια της και για τη λακουβίτσα στον λαιμό της. Και θα βυθιζόμουν στις μελαγχολικές λιμνούλες των ματιών της.
Δημοσίευση σχολίου