Τρίτη 8 Απριλίου 2014

Η ιστορία των απογευμάτων






















Edvard Munch "the kiss"
Έμενες στον 6ο κι εγώ στον 4ο.
Έλεγαν πως ήμουν παράξενο παιδί αλλά εγώ δεν.
Ήμουν όπως.
Το μόνο που έκανα κρατούσα σημειώσεις σε ένα ημερολόγιο που έλεγαν άνθρωποι δύσκολες ιστορίες.
Σε είχα συναντήσει 2-3 φορές μέσα στο ασανσέρ. Μύριζες καπνό καφέ και ξύρισμα.
Σου έφερα το ημερολόγιο.
Κύριε, είπα ...
είπες άφησέ το
είπα όχι
είπες καλά. Και μ΄άφησε να σταθώ δίπλα σου στο γραφείο. Η οθόνη ανοιχτή έδειχνε άλλους κόσμους. Δίπλα σου βιβλία, εικόνες, μουσικές ίσως και ταινίες με άλλες ζωές.
Το ωραίο ήταν το παράθυρο που έδειχνε ύπουλο φθινόπωρο να λέει θ' ανοίξουν τα σχολεία σε λίγο γαμώτο μου.
Κοίταζες με προσοχή τα γραπτά μου αλλά εγώ σου άγγιξα το πόδι με το γόνατο, γιατί έτσι έκανε η Μαντόνα στην ταινία.
Άπλωσες το χέρι σου πίσω μου.
Σκέφτηκα ότι αυτή του έσταζε λιωμένο κερί στην κοιλιά κι εκείνος στέναζε.
Έβαλες τα δάχτυλά σου μέσα, σε εκείνο το σημείο που γράφει I love comics.
Πόνεσα αλλά ήταν ωραίο όπως στο κρυφτό που γδέρνεσαι πάνω στον τοίχο.
Με τράβηξες με δύναμη αλλά εγώ δεν τραβήχτηκα
κάψιμο τσούξιμο ψίθυρος μημηφοβάσαι ωραίοθαείναιμη
φωνή καθησυχαστική έβρεχε τον λαιμό μου
θροϊσματα φερμουάρ πατζούρια σεντόνια
όταν ένιωσα ζεστό πολύ υγρό να κυλάει στα πόδια μου
έλεγα τα λευκά μου σανδάλια πως θα καθαρίσω να μη με
αλλά.

Ξέρω ότι
κάθε απόγευμα θα είμαι εκεί
έχω καιρό μέχρι να αρχίσουν τα σχολεία

ξέρεις ότι
δεν θα προλάβεις ποτέ
να μου τα μάθεις όλα.

Άννα Αφεντουλίδου
από τη συλλογή Ιστορίες εικονικής ισορροπίας, 2013
Ενότητα : Μυθιστορίες

4 σχόλια:

Νικόλας Τσάρας είπε...

χαίρομαι που το διάβασα έτσι ήρεμα πρωί...σε καλημερίζω

Poet είπε...

Υποθέτω ότι συνή8ως διαβάζει κανείς πιο ήρεμα το πρωί τις ερεθιστικές ερωτικές περιγραφές. Προσοχή λοιπόν οι υπόλοιποι τα απογεύματα και ιδίως τα βράδια.

Καλημέρα, Νικόλα.

Άστρια είπε...

Έκεί που το κείμενο το πεζό μιας ιστορίας θέλει να ισορροπήσει εικονικά με την ποίηση. Ή και αντίστροφα;

Ποιητή μας, πέρασα ν' αφήσω καληνύχτα και να σ' ενημερώσω ότι θα ψάξω να βρω την Αϊλάτι Ασμάγα!

Poet είπε...

Φοβάμαι ότι μάταια θα ψάξεις, Άστρια. Για διάφορους λόγους, είναι εντελώς απίθανο να βρίσκεται το βιβλίο μου αυτό σε κάποιο βιβλιοπωλείο. Γράψε μου μια διεύθυνση και με μεγάλη χαρά θα σου το ταχυδρομήσω εγώ. Κάτι μου λέει ότι η Γαλάζια Μάτια θέλει κι εκείνη να σε γνωρίσει.