Μικρή προσευχή

         




















                               - Ληθαίος -
Ακατάστατη πόλη
πάλι με πέταξες
με τ' άπλυτά σου στο ποτάμι.
Ευχή μπουκάλι
έκλεισα μέσα κενό αέρος.
Γιατί στο ξημέρωμα γράφεις
«εδώ ανακυκλώνονται μόνο ελπίδες»;
Ξυπνούν οι διαβάτες,
μουδιασμένα αυτοκίνητα
ακόμη κοιμάσαι;

Στα φύλλα, στα ψάρια, στα τενεκεδάκια
πιάνεται η μνήμη
κι αργά προσπερνώντας
κερνάς τα πλατάνια
χυμούς λησμονιάς.
Κολύμπι κι αν ξέρουν
πάλι πνιγμένα μετράω τα πρέπει.

                                      - Κυριακή -
Πάλι στην ήσυχη κοίτη 
κυλά αργοκίνητη πόλη
ταγιέρ του χειμώνα
χτενισμένες κυρίες
θλιμμένοι ναοί
μια ταμπέλα ιατρείου που ψάχνει
στο κρύο ασθενείς καλημέρες.
Η Κυριακή μικρή
η μέρα βαθυπράσινη
φίλος τεχνητός ο καταρράχτης.
Ωραία που είναι τα λυτά μαλλιά της
γιορτή.
Ωραία που είναι λυτά τα μαλλιά της
μικρή προσευχή.

Ελένη Αλεξίου
από την ανέκδοτη συλλογή Μητριαρχία του έρωτα