Τετάρτη 5 Μαρτίου 2014

Δίχως πυξίδα














μνήμη Αργύρη Χιόνη

Δεν ξέρω πώς να περιγράψω την ομίχλη
που σε σκεπάζει σήμερα
τη δύσκολη αναπνοή σου
το πάγωμα του κήπου σου.

Άσπρα μπαμπάκια γύρω σου
                                   οι πέτρες
και πώς να καθαρίσεις το χωράφι
                                 χωρίς αξίνες,
δεν πήρες τίποτα μαζί σου
έστω τα απαραίτητα.

Εσύ που ξέρεις όλους τους τρόπους
να ανασταίνεις τα φυτά
τις λέξεις να καλλιεργείς με επιμέλεια
δεν πρόφτασες την ξαφνική κακοκαιρία
τον βίαιο αέρα που σε σήκωσε.

Δίχως πυξίδα ανέβηκες σε βροχερόν
                                    ορίζοντα μόνος
κι ούτ' ένας φθόγγος γνώριμος
μια πρόταση να μεταφράσεις.

Σε άγνωστη πατρίδα ξενιτεύτηκες.

Χριστούγεννα 2011

Ελένη Μαρινάκη
από τη συλλογή Ο χρόνος τότε, 2013

4 σχόλια:

Poet είπε...

Με το συγκλονιστικό αυτό ποίημα, που είναι αφιερωμένο στη μνήμη του σπουδαίου ποιητή Αργύρη Χιόνη, ολοκληρώνεται το αφιέρωμα στην ποίηση της Ελένης Μαρινάκη.

Ελένη μου, τώρα μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι σε γνωρίζω. Καλή δύναμη και καλή συνέχεια.

Αγγελοπούλου Ιωάννα είπε...

Ομολογώ πως με συγκίνησε το ποίημα αυτό. Τα ελληνικά γράμματα είναι φτωχότερα χωρίς τον Αργύρη Χιόνη, είχε να δώσει κι άλλα. Είχα την τύχη να τον ακούσω να διαβάζει ένα ποίημά του λίγο καιρό πριν φύγει. Αυτή τη φωτογραφία την είχα φτιάξει για ένα ποίημά του.
Χάρηκα επίσης πολύ που γνώρισα την ποίηση της Ελένης Μαρινάκη.

Poet είπε...

Τον Αργύρη Χιόνη τον είχαμε παρουσιάσει και στη Δημοτική Κίνηση στη Θεσσαλονίκη, Γιάννα μου. Μάλιστα, εκείνος κι εγώ μοιραστήκαμε το κρατικό βραβείο διηγήματος για το 2008 (στην Ελλάδα οι ποιητές συχνά βραβεύονται ως πεζογράφοι).

Φυσικά είχε να δώσει κι άλλα ο Αργύρης Χιόνης. Σε ευχαριστούμε για την ωραία φωτογραφία, πριν από λίγο ανέφερα πιο πάνω τα εγκώμια του Αντώνη Φωστιέρη για τις εικόνες σου (πριν διαβάσω το δικό σου σχόλιο).


Αγγελοπούλου Ιωάννα είπε...

Είμαι σίγουρη ότι τον γνώριζες. Ότι είχατε μοιραστεί το βραβείο δεν το ήξερα Τόλη μου.