Δευτέρα 24 Μαρτίου 2014

Παλιά κουβέρτα














Παγωμένο κι απέριττο τοπίο η πόλη.
Σήμερα θ' ακούσουμε κάποια νέα
σκληρά και αναγκαία μέτρα.
Ο μαύρος γάτος μου που ρεμβάζει
και το χιόνι που πέφτει, αντίθεση ωραία.
Ο κύριος υπουργός κομπάζει
του κόμματος που παραπαίει πως
πριν το χαρίσει, τελευταίος του αυτός
θα γίνει ο πιο σποδαίος αρχηγός.
Στο δρόμο τα όνειρά μου σήμερα εμένα
στέγη μου μια βρόμικη, παλιά κουβέρτα.

Πώς ν' αρνηθώ να σηκωθώ να πιάσω
του φεγγαριού τ' ασημένα χέρια
ένα σκίρτημα και τ' αγκαλιάζω
στο βρόμικο νερόλακκο επάνω
στροβιλίζεται μαζί μου μες στ' αστέρια.

Πώς να κρύψω του φεγγαριού
στα μάτια μου την ασημένια μοναξιά
το χαμόγελό του το σιωπηλό
στο 'να χέρι την κουβέρτα μου κουρέλι
στ' άλλο τη ζωή μου που σκορπάει
κι όλη πάει σαν του δρόμου τη σκόνη
σαν τ' άπλυτα μου τα όνειρα
τη μουσκεμένη μου την καλή νύχτα
σ' ασημένια χέρια που ξεψυχάει.

Γιώργος Παναγιωτίδης
από τη συλλογή Κύμα άλμα, 2014

Δεν υπάρχουν σχόλια: