(στο Γιατρό)
Δεν είχα ποτέ αποσκευές.
Πάντα κάποιος άλλος
προνοούσε. Ή όχι.
Ούτε ανάγκες ιδιαίτερες,
ούτε ιδιοτροπίες.
Άλλοι επέλεγαν προορισμό
άλλοι τον τρόπο.
Εγώ να φύγω ήθελα.
Απλά να φύγω.
Κάποια στιγμή - που δεν την
αποφάσισα, απλά ήρθε-
διάλεξα.
Προορισμό
και τρόπο.
Κι έφυγα.
Όπως πάντα.
Χωρίς αποσκευές.
Χωρίς ανάγκες.
Χωρίς ιδιοτροπίες.
Χωρίς εσένα.
Καθένας κάνει το ταξίδι του,
κι εγώ χρόνια ταξίδευα λαθραία
μέσα στων άλλων τα ταξίδια.
Εσύ πιο πολύ από τον καθένα,
νιώθεις τι λέω.
Κι αυτή είναι η αλήθεια μου. Να νιώθεις.
Σε αγαπάω. Πάντα.
Άννα Νιαράκη
από τη συλλογή Το μερίδιο των αγγέλων, 2012
Ενότητα : Το στοίχημα
2 σχόλια:
όμορφο κι αληθινό αντίο..κάπως έτσι φεύγουν αυτοί που αγαπούν...
Εγώ θα έλεγα ότι αυτοί που αγαπούν δεν φεύγουν. Ή ξαναγυρίζουν σύντομα. Εγώ όμως είμαι μόνο εγώ και η ζωή ένα χάος με άπειρες εκδοχές.
Δημοσίευση σχολίου