Ανατολική θάλασσα

«Δεν είναι αυτός ο τόπος μου», είπες
«με τα ξεριζωμένα κυπαρίσσια
και τα βουνά από μπετόν
που χάσκουν στη μέση του κάμπου».

Κι ύστερα είπα να σε γυρέψω
σε κρυμμένες αυλές
ασπρισμένες στην άκρη της μνήμης
πίσω από παρατηρητήρια αγγέλων
που κάποτε ξετύλιγαν τη σιωπή
σημαίες φωτός ν' αγκαλιάζουν το σώμα σου
μια οπτασία διάφανη
να μας ανασταίνει.

Κι εσύ
με το κορμί φαγωμένο απ' τον καιρό
νυσταγμένα βλέφαρα να σε σκεπάζουν
τα στήθη αφημένα στους ανέμους
κι εκείνο το άγγιγμα της νύχτας
να σε πονεί.
Τα μαλλιά ν' ανεμίζουν στο σκοτωμένο φως
να ταξιδεύεις περίλυπη
μέσα από παράξενες φυσιογνωμίες ανθρώπων
μ΄ένα κομμένο λαιμό πρωινής απουσίας στα δάχτυλα
τα νεκρά φύκια της θάλασσας
να σε περισφίγγουν
γυμνή
κι εσύ ν' αδειάζεις
κομμάτι κομμάτι το κορμί σου
μολυσμένο πύο σε μια ξεχασμένη πληγή
στους εξώστες να παραδέρνει η τρέλα
και τούτη η ανάμνηση των πουλιών
που μας σκοτώνει.

«Δεν είναι αυτός ο τόπος μας».
Με τα παράθυρα να εκβάλλουν
στη σάπια θάλασσα
συρματοπλέγματα και φυλάκια
κάτω από τη επιφάνεια του νερού
μολυσμένες εξαγωγές αποχετεύσεων
ξενοδοχεία για το ζευγάρωμα της πίκρας
το καράβι που βούλιαξε τα νειάτα μας
να ταξιδεύει στην απέναντι ακτή.

«Δεν είναι αυτός ο τόπος μας», είπες.

Αγιανάπα-Λευκωσία, 31 Ιουλίου 1984

Νίκος Ορφανίδης
από τη συλλογή Ανατολική θάλασσα, 1989
Συγκεντρωτική έκδοση Τα ποιήματα 1970-2009, 2009