β'
Όταν απ' τα βάθη του ορίζοντα
ανάβει ξαφνικά ένα φως
σαν τη λύση στο αίνιγμα της ζωής αου
που τόσο επίμονα γυρεύεις
η λύση το καινούριο αίνιγμα
γυρίζω το βλέμμα κι όλα μεταβάλλονται
η δωρεά αλλού χαρίζεται
είναι υπόθεση μιας στιγμής
το σύμπαν τελεί και συν-τελείται
Οι μεγάλες αλήθειες που απαγγέλλει η σιωπή
τυλίγονται με το ίσως
να μην είναι κι έτσι
και τις παίρνει ο ύπνος
άντε να περιμένεις πάλι το ξημέρωμα
όμως εσύ είσαι σπηλιά
- φοβάσαι; -
στο σκοτάδι σου όλα αρχίζουν κι όλα
επιστρέφουν εκεί.
Βικτωρία Καπλάνη
από τη συλλογή Ήχοι - Απόηχοι, 2007
Ενότητα : Είσοδος (1998 - 2000)
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Μέσα σε λίγους στίχους, τόσες πολλές αλήθειες... απ' αυτές που "απαγγέλλει" με δυνατή φωνή η ζωή. Καλώς ή κακώς έτσι..
** μία πρόταση του ποιητή μας για πολυχρωμία (κατά το δυνατόν) εξετελέσθη! :)
Πολλές αλήθειες όπως τα πολλά έως άπειρα χρώματα της ζωής, γλυκιά μου Άστρια.
Σε ευχαριστώ από καρδιάς για την πολυχρωμία, το ξέρεις εσύ εξ άλλου ότι το φως σου είναι που γεννάει όλα τα χρώματα, με κυρίαρχα για μένα το κόκκινο και το βαθύ γαλάζιο.
Αληθεύει ότι έχετε αιώνιο καλοκαίρι εκεί ψηλά;
Δημοσίευση σχολίου