Παθολογία

Περπατώ μέσα στην πόλη.
Βήματα αργά, σκεφτικά
λιγάκι θλιμμένα.
Δεν κρατάω τυχαία την κάμερα.
Είναι που δεν αντέχω
να βλέπω το κέντρο
με γυμνό μάτι πια.
Θέαμα θλιβερό.
Μετανάστες, ζητιάνοι, πρεζάκια, αρσενικές πόρνες.
Κουμουνδούρου, τασντίρια, μιζέρια, σπασμένες βιτρίνες.
Καμένα αμάξια, καυσαέρια, βρωμιά, κατάντια.
Απόγνωση, μοναξιά.
Η Αθήνα μαραζώνει.
Είναι σαν να βλέπεις
έναν αγαπημένο σου άνθρωπο
να μαραίνεται.
Ποιος δεν πονάει για τον ετοιμοθάνατο;

Ασημίνα Ξηρογιάννη
από τη συλλογή Εποχή μου είναι η ποίηση, 2013