Αφού λείπει η μάνα, προχωρώ ψηλαφίζοντας.
Αργά το απόγευμα αποφάσισα να βγω από τη φυλακή μου
να μοιραστώ τη σιωπή μαζί σου
το κορμί που έκρυψα και κόντεψα να χάσω
Θέλησα να επιστρέψω, στο πλάι σου
Εσύ κλειδί και πόρτα, μικρό παιδί
Εγώ, κόσμος απέραντος, θάλασσα θερισμού
Ο θόρυβος κι ο ήλιος με παραξένευε
Κι οριοθετούσε μια νέα πληγή
Τόσο πολύ καιρό χωρίς επισκέψεις ... απομακρύνθηκα
Το πεδίο της μάχης στα σύνορα της αξιοπρέπειας
εκεί που άλλοι για χρόνια λεηλατούσαν υποσχόμενοι
Τι ρόλος
Θα ξεκινούσα με πεντζίκειες διακηρύξεις
Κι αν χαρίζετε λουλούδια αγνοείτε
το μυστήριο του έρωτα που τα γεννά
Μάθαμε όμως απ' τη Τζένη
Να κάνουμε χώρο στα νιάτα, στην ομορφιά
Σ' ό,τι προηγείται της φθοράς και της αμφιβολίας που έπεται
Άρα σιωπή τα παιχνίδια χωρίς τον Ηλία
Που φωτίζει και ξημερώνει
Μονάχα με φιλιά μεγαλώνουν τα παιδιά μας
Τριαντάφυλλος Η. Κωτόπουλος
από τη συλλογή Εδουάρδοι & Αλφρέδοι, 2012
Ενότητα: Αντιστοίχως εποχής
Αναρτήσεις
6 σχόλια:
ε κι εγώ φιλιά ήρθα ν'αφήσω στο αγαπημένο λιβάδι και να.... ποτιστώ λιγάκι γιατί κοντεύω να ξεραθώ τελείως με τόσες απουσίες.
Όταν θα σου ψιθυρίζουν τ'αρώματα της ανοιξιάτικης ακόμα νύχτας να ξέρεις ένα ξωτικούλι στέλνει την αγάπη του.
Ξεχωριστή γραφή, μου άρεσε πολύ ο ρυθμός (όπως και στα προηγούμενα ποιήματα του ίδιου) και η ροή που βγάζει κάτι το θεατρικό, κάπως σαν διαβάζοντας το ποίημα να νιώθεις ότι το "ακούς"...
Τους θερμούς χαιρετισμούς μου στο λιβάδι σου Τόλη!
Εμείς θεωρούμε ότι είσαι πάντα εδώ, φεγγαρόλουστο ξωτικό. Να διευθύνεις τα ζουζούνια, τα χελιδονάκια και τα άλλα πετούμενα, να αρδεύεσαι και να αρδεύεις.
Να προσλαμβάνεις την αληθινή σου ποιητική διάσταση και να γίνεσαι άρωμα στην ακόμη ανοιξιάτικη νύχτα. Σε φιλώ.
Σίγουρα η ποίηση του Τριαντάφυλλου είναι ιδιόμορφη, Μελίνα μου. Χαίρομαι που σου αρέσει και που επισημαίνεις τη θεατρική της διάσταση.
Πιο πολύ όμως χαίρομαι που ενεργοποιήθηκες και πάλι μετά ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα. Το ξέρεις βέβαια ότι η παρουσία σου είναι πολύτιμη για όλους μας.
Πράγματι η ποίηση του κ. Κωτόπουλου = τον οποίο δεν γνώριζα ομολογώ - είναι ιδιαίτερη και συγκινητική. Μόλις ολοκλήρωσα την προσπάθεια να συνοδευτεί με εικόνες..με τα δικά μου κριτήρια βέβαια μιας και όλα τουτα ειναι υποκειμενικά..όπως και τα συναισθήματα και οι εικόνες που μας γεννά η τέχνη της ποίησης.
Ζητώ συγνώμη για την "απουσία". Ελπίζω να πέρασα την τάξη Τόλη μου :)
Καλό βράδυ!
Το ξέρεις, Γιάννα μου, ότι μου αρέσουν οι εικόνες σου. Φυσικά τα κριτήρια είναι δικά σου και η οπτική σου καθαρά προσωπική. Πώς αλλιώς θα μπορούσε να γίνει;
Εσύ τις περνάς τις τάξεις, εγώ είμαι που έχω δηλώσει μονιμότητα στην τάξη της δασκάλας μου. Στην προκειμένη περίπτωση ίσχύει εκείνο το παλιό "the singer, not the song". Καλημέρα και καλή συνέχεια.
Δημοσίευση σχολίου