Κυριακή 23 Ιουνίου 2013

Η νυχτερινή στοά του Μίλτου Σαχτούρη


















painting: two men sittinh by Honore Daumier


«Σας περίμενα
παρακαλώ περάστε
να προσέχετε
καθώς θα κατεβαίνουμε»

Μιλήσαμε με στίχους
με κίτρινα βεγγαλικά
και περιστέρια-σκύλους
με στίχους του που χάθηκαν
του απαντούσαμε
μας έλεγε δικούς μας
κυρίως τους μελλούμενους
(καταλαβαίναμε πως ήτανε δικοί μας)
Στο τέλος μόνο φάνηκε
πως ήμασταν με τους νεκρούς
πως ήταν πάλι μόνος
Πάνω σ’ αυτό δυνάμωσε η φωνή του:

«Το ήξερα από την αρχή
μα δεν στενοχωριέμαι
έχω εδώ –να− δίπλα συντροφιά
τον φίλο μου τον ποιητή
τον Dylan Thomas
έρχεται κάθε τόσο να με δει
του ψήνω ελληνικό καφέ
μα δεν μιλάμε»

Πέτρος Γκολίτσης
από τη συλλογή Το τριβείο του χρόνου, 2013
Ενότητα : Πορτρέτα εκτός κάδρου

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ένα ποίημα που μιλάει για ποιητές, όπως ο Σαχτούρης ή ο Ντύλαν Τόμας, δεν περνάει ποτέ απαρατήρητο -από μένα τουλάχιστον.
Το έχω ξαναδιαβάσει και χαίρομαι που το βρίσκω εδώ.
Μου αρέσει.

Κική

Poet είπε...

Οι ποιητές για την ποίηση, οι ποιητές για άλλους ποιητές, συνήθως μορφές του παρελθόντος. Καθόλου σπάνιο φαινόμενο, Κική μου. Ίσως γιατί αναγνωρίζουμε τους κυβόλιθους πάνω στους οποίους, συνειδητά ή υπόσυνείδητα, βασίστηκε η ζωή και η ποίησή μας.