Κυριακή 16 Ιουνίου 2013

Φάσμα (απόσπασμα)



















Όλα αλλάζουνε μα πάλι μένουν τα ίδια
Τρέχει αγέρας στα βουνά
Ρημάζει τα λαγκάδια
Κι αυτό που ήμουν έγινα
Χώμα μέσα στο χώμα.

Κυλάει ο χρόνος μες στ' αυλάκι του
Ο χρόνος είναι ζήτημα γεωμετρίας
Των ρόμβων τροχιοδρομή
Σπείρα μονίμως ελισσόμενη
Προς το γινόμενο της αναλήψεως.

Κι η ποίηση
(Τώρα πια, ποιος δίνει σημασία;)
Ένας τόπος
Για να κρύβουμε τα δάκρυά μας
Ένας τρόπος
Για ν' αποδιώχνουμε τον πόνο
Μία μαγγανεία
Που κάνει πιο υποφερτή
Της ύπαρξης την αγωνία.

Όχι, δεν γίνεται έτσι καλύτερος ο κόσμος
Αδερφέ μου, πάντα θα σέρνει τ' άλλο του μισό
Και αποτρόπαιο πρόσωπό του.

Τώρα πυκνώνουν μέσα σου νοήματα
Καινούργιο νόημα να βγάλουν
Πυκνώνουν μέσα και αναβαπτίζονται στη πείρα

Ο θάνατος μοιάζει της ζωής
Για η ζωή μοιάζει του θανάτου;

Κι αυτό δεν είναι σχήμα λόγου
Ούτε και σοφιστεία να την πεις.

Πώς νοιώθεις το ηλιοβασίλεμα
Πώς νοιάθεις την αυγή

Πώς το νέο φεγγάρι
Πώς στην πανσέληνο

Πώς τη γυναίκα αγκαλιάζεις
Σύμφωνα με τη φύση σου
Κι αντίστροφα πώς η γυναίκα
Σύμφωνα με τη φύση της
Τον άντρα αγκαλιάζει.

Αυτά είναι ερωτήματα
Που απάντηση δεν έχουν
Ή μάλλον μυριάδες απαντήσεις
Μες στη ζωή του καθενός
Συνυφασμένες με στιγμές
Που αθέατες μας τριγυρίζουν
Αποσπασμένες απ' την καθημερινή τριβή
Ή και μαζί της ζυμωμένες.

Ακινητούν κινούμενες.
Ανέρχονται κατερχόμενες
Στροβιλίζονται στον αέρα
Παρασέρνουν τον αέρα
Ή αφήνονται στο φύσημα
Παρασυρμένες
Ένα σημείο ακινησίας εν κινήσει.

Θάνος Κανδύλας
Από το ποιητικό βιβλίο Στον αιώνα
ή ωραία σαν θάνατος μητέρα, 2013

7 σχόλια:

55fm είπε...

Τόλη μου,αισθάνθηκα πολλά διαβάζοντας το ποίημα.Ο αναστεναγμός απαραίτητος και βαθύς με συνοδεύει...
Καλέ μου φίλε,καλώς σε ξαναβρίσκω!Φιλιά γλυκά!

Poet είπε...

Χαίρομαι που εμφανίστηες ξανά μετά αρκετό καιρό, Όλγα μου, και μάλιστα που σε άγγιξε το ποίημα.

Γενικά τα ιστολόγια έχουν ατονήσει, άλλοι τα έχουν εγκαταλείψει και άλλοι εμφανίζονται κατά διαστήματα. Φυσιολογική η κούραση, θα έλεγα.
Ας ελπίσουμε ότι όλα θα αρχίσουν και πάλι από την αρχή το φθινόπωρο με νέα όρεξη. Σε φιλώ.

Kate'sCakeBox είπε...

Αγαπητέ μου φίλε Τόλη..άγγίζει ψυχές το ποίημα που έκανες post!όπως πάντα όαση ποιότητας κουλτούρας και τέχνης το μπλόγκ σου με ηρεμεί και με πείθει κάθε φορά ότι δεν χάθηκε τίποτα ακόμα!νάσαι καλά πάντα!

Poet είπε...

Βλέπω ότι πάντα καλούδια έχει το CakeBox σου και για μας, Kate. Και ως λιχούδης, σε ευχαριστώ.

Πιστεύω ότι τίποτα δεν χάνεται τελικά. Ή μάλλον όλα χάνονται και όλα ξαναγεννιούνται στο αιώνιο παιχνίδι της ζωής. Καλό βράδυ

Eυαγγελία είπε...

Αγαπητέ Τολη,

Θέλω να δανειστώ το υπέροχο τούτο ποίημα.

Αναμένω απάντησή σου.

Χαιρετώ σε..!

Poet είπε...

Υποθέτω ότι ο Θάνος Κανδύλας δεν έχει αντίρρηση, φίλη μου, αφού φυσικά θα αναφέρεις τον όνομά του και τον τίτλο του βιβλίου του.

Καλή σου μέρα.

Eυαγγελία είπε...

Ασφαλώς θ' αναφέρω το όνομα και το βιβλίο του, αλλά και την πηγή απ' όπου το διάβασα.

Σ' ευχαριστώ και πάλι, να είσαι καλά.