Τρίτη 21 Μαΐου 2013

ο κήπος με τα λάθη
























Είχε φυτρώσει μες στο σπίτι του
ο κήπος με τα λάθη,
ώσπου μια μέρα,
πήρε το μεγάλο κλαδευτήρι
«δεν πάει άλλο», είπε
και βάλθηκε να κόβει
τ' αγριόχορτα.

Όταν τελείωσε,
γύρισε να κοιτάξει,

μα από παντού
έμπαινε
κίτρινη
η έρημος.

Αντιγόνη Βουτσινά
από της συλλογή Το λάθος ποίημα, 2012

2 σχόλια:

Αγγελοπούλου Ιωάννα είπε...

Ε ναι..η συμφιλίωση με τα λάθη μας (και ποια είναι και γιατι ορίζονται ως λάθη είναι άλλη συζήτηση ή ,άλλον άλλο βιβλίο!) νομίζω πως είναι αυτή που διώχνει τη μοναξιά.."εγώ και τα λάθη μου" προτιμότερη παρέα. Εξάλλου σε καθε κήπο συνυπάρχουν μπουμπούκια, άνθη χρωματιστά, αγκάθια και αγριόχορτα...και συνεργάζονται άψογα..η φύση ξέρει καλύτερα. Κι εγώ φλυαρώ..
Μπράβο στην Αντιγόνη και στον Τόλη που μας τη γνώρισε!

Καληνυχτες :)

Poet είπε...

Κάπου γράφω, Γιάννα μου, ότι όλα τα βιβλία μου δεν είναι παρά ένας μεγάλος τόμος με τίτλο «η θλιβερή ιστορία των λαθών μου». Έχω κάνει όμως και μερικά ωραία πράγματα στη ζωή μου. Όπως όλοι μας. Αυτή είναι η ανθρώπινη κατάσταση και πρέπει να τη δεχτούμε. Όπως ποιητικά το λες.

Η Αντιγόνη, για παράδειγμα, είναι ένα λουλουδάκι στο Λιβάδι μας. Μου το έχουν πει εμπιστευτικά τα ζουζούνια του, στα οποία έχω απόλυτη εμπιστοσύνη.

Καλό βράδυ με φιλάκια.