Κυριακή 19 Μαΐου 2013

εξόριστες μέλισσες
























Εξόριστες μέλισσες
τα λόγια μου.

Τα 'διωξε κάποτε η κερήθρα
γιατί δεν είχανε
κεντρί.

Τώρα εδώ,
δεν φτιάχνουν μέλι
δεν κάνουν θόρυβο
δε ζευγαρώνουν.

Ψάχνουν μονάχα
αυτή τη λόγχη
που παίζοντας κάποτε κρυφτό
χάθηκε
μες στα ποιήματα.

Αντιγόνη Βουτσινά
από τη συλλογή Το λάθος ποίημα, 2012

3 σχόλια:

Poet είπε...

σεπτέμβρη γεννήθηκα, δεν έχω αδελφάκια, χαλασμένα μάτια όμως έχω, η μαμά μού λέει, άμα μεγαλώσω να βρω δουλειά, να είμαι ανεξάρτητη και να μην καπνίζω, εντάξει της λέω και ολοένα μικραίνω σαν το τσιγάρο στα χεράκια μου. μετά, ο μπαμπάς μού λέει ότι είμαι κακό παιδί και θα με βάλει να ξαναπαντρευτώ αν δεν καθίσω φρόνιμα, όχι, μπαμπάκα μου, του απαντάω εγώ, και φοράω τα καλά μου μάτια, μη με δει ο κόσμος με τα χαλασμένα και γίνουμε ρεζίλι.

αντιγόνη, τριάντα έξι ετών.

υ.γ. μη διψάτε ποτέ
για ένα ακριβό βιογραφικό
όσο για ένα μπουκάλι
πεπαλαιωμένο κόκκινο
ποίημα.

IZA είπε...

Καλησπέρα Τόλη. Ωραίο το ποίημα -σαν βόμβος μελισσών. Αλλάπιο ωραίο το βιογραφικό. Πολύ το χάρηκα.

Poet είπε...

Συμφωνώ μαζί σου, Μαρία μου. Κι εγώ το χάρηκα. Όσο κι αν δεν της αρέσει, μπορεί κάποια στιγμή στο μέλλον να έχει πράγματι ένα «ακριβό» βιογραφικό η Αντιγόνη. Που βέβαια καθόλου δεν αποκλείει το «μπουκάλι πεπαλαιωμένο κόκκινο ποίημα»