Τετάρτη 3 Απριλίου 2013

Χρησικτησία

                            





















(painting: memory, Rene Magritte 1948)


                       Τις νύχτες ακόμα μας ψάχνουν
                        με πυρσούς

Η εχεφροσύνη
          η σιγουριά
          η εντιμότητα
το απόλυτο της αλήθειας
     το αδιάρρηκτο
     της διαθήκης
         του αναπόφευκτα ιστορικού
ήταν έννοιες που μας εμπνεύσανε.
Πιστέψαμε στον τόπο μας
          οραματιστήκαμε
          συλλάβαμε γόνους
         των δωρεών μας
βαφτίσαμε τα σχεδιάσματα
          των ευεργετημάτων
βρήκαμε τις διευθύνσεις τους
          για να αναπαντήσουμε
          στην ευγνωμοσύνη
          που μεγαλόκαρδα θα επιτρέπαμε
- ήταν ακίνητο για μας η δυνατότητα
και την αφήσαμε στον καλύτερο.
Δεν ξέραμε
         πως
         οι κληρονομιές
είναι σαν απαράδεκτες επιστολές,
πως και τους ίδιους
        μας λένε
       φαντάσματα
       στο ταχυδρομείο.

Αλέξιος Μάινας
από τη συλλογή Το περιεχόμενο του υπόλοιπου, 2011
    

2 σχόλια:

Άστρια είπε...

"Δεν ξέραμε
πως
οι κληρονομιές
είναι σαν απαράδεκτες επιστολές,
πως και τους ίδιους
μας λένε
φαντάσματα
στο ταχυδρομείο"

Ίσως γι' αυτό οι κληρονομιές να μένουν ανεπίδοτες και τα ταχυδρομεία να είναι τόσο κρύα. Ίσως και γι' αυτό δίπλα, το ποίημα που διανυκτερεύει είναι τόσο αληθινό.

Αγαπητέ μας ποιητή, να είσαι καλά!
καλό βραδάκι:)

Poet είπε...

Θα έλεγα ότι εξαρτάται, κορίτσι των άστρων. Άλλες κληρονομιές είναι ευπρόσδεκτες και άλλες όχι. Κι είναι στιγμές που τα ταχυδρομεία παρέχουν θαλπωρή. Ως μανιακός του λόγου όμως, πώς να αρνηθώ την αλήθεια του ποιήματος που διανυκτερεύει; Όταν, μάλιστα, εγώ ο ίδιος το έχω αναρτήσει;

Ελπίζω εκεί ψηλά στα άστρα να είναι πιο χαρούμενοι οι άνθρωποι, πιο ευτυχισμένοι. Τα φωτεινά πλάσματα σαν κι εσένα που τα κατοικούν. Καλό βράδυ, σε φιλώ.