(painting: attic, Frank Moss Benet 1922)
Σαν άλλες διαθήκες και φέρετρα.
Ζώντας σ' έναν εγκρατή, αμετάπειστο κόσμο
τα υλικά εγκολπώνονται το δράμα
της ύπαρξης.
Θυμάμαι την Έλκε που έδειχνε
το βαθούλωμα στα μαξιλάρια του καναπέ
όταν τσακωνόμασταν,
μα πια δε με νοιάζει
που δεν ανήκουν σε κανέναν μας.
Τα μαξιλάρια ξεράθηκαν στη σοφίτα.
Η ήλιος μπήκε απ' το τζάμι
και θρυμμάτισε στην επένδυση τα ροδόφυλλα.
Το γυάλινο πλαστικό στις καρέκλες του σαλονιού
παίρνει μέρος καμιά φορά στη μάχη
των εποχών.
Αν κάτσει κάποιος θα σπάσουν.
Ο χρόνος αρκεί.
Τις κυρτώνει
σαν φρυγανιές
που βυθίζει κανείς
στο γάλα.
Αλέξιος Μάινας
από τη συλλογή Το περιεχόμενο του υπολοίπου, 2011
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Eεεε οχι δεν θα το πιστέψεις !!!!
Ανοίγω την σελίδα σου, κατεβάζω το παράθυρο μέχρι να φορτώσει γυρίζω στον πανόπτη και βλέπω σχόλιό σου !!!!!!!
Αμάαααν ανατρίχιασα σου λέωωωω.
Καλό μήνα ήθελα να πω ποιητούλη μου και να σου ξομολογηθώ πως διστάζω να μπώ να σου μιλάω απλώς όταν δεν έχω μυαλό να διαβάσω το ποίημα ,το βρίσκω άδικο για τον ποιητή κι έτσι μοιάζει να χάνομαι αλλά να ξέρεις πως δεν είναι έτσι, καθόλου μάλιστα.
Σε φιλώ ...μαγικά και ανοιξιάτικα.
Φυσικά θα το πιστέψω !!!
Όπως κάνεις εσύ, φεγγαρόλουστη, να ανατριχιάζουν οι ποιητές και μετά να γράφουν ποιήματα, έτσι και το μήνυμά μου σε έκανε να εμφανιστείς εδώ πριν καν το διαβάσεις. Ένιωσες υποσυνείδητα ότι σε καλούσα.
Τώρα, πόση σχέση έχουν τα ξωτικά των φεγγαριών, της μουσικής και της φωτογραφίας με το μυαλό, είναι μια άλλη ιστορία. Θα έλεγα ότι μάλλον είναι πλάσματα της ψυχής.
Φιλάκια κι από μένα. Ποιητικά, ανοιξιάτικα, ρομαντικά.
Δημοσίευση σχολίου