Σάββατο 16 Φεβρουαρίου 2013

Όσο ποτέ άλλοτε



















Από τους μεγαλύτερους επιχειρηματίες της πόλης,
φιλόδοξος, πραγματιστής.
Στα σαλόνια και τις δεξιώσεις
βρισκόταν στο επίκεντρο της προσοχής,
συνήθιζε να περιαυτολογεί για τις επιτυχίες του
στις δουλειές και πολλοί τον πλησίαζαν με δέος.

Στην αίθουσα του σινεμά κάθισε μόνος του
μερικές σειρές πιο μπροστά από μένα.
Ερωτική η ταινία, καλογυρισμένη,
ένα έργο τέχνης.
Τον είδα μελαγχολικό, με την ανάγκη
να βυθιστεί στην πλοκή της ερωτικής ιστορίας,
την ίδια ανάγκη που είχε ο καθένας
μέσα στην αίθουσα.
Τον είδα μελαγχολικό και όσο ποτέ άλλοτε ανθρώπινο.

Αλεξάνδρα Μπακονίκα
από τη συλλογή Ηδονή και εξουσία, 2009

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Σύντομες ιστορίες διηγούνται λοιπόν τα ποιήματα της Αλεξάνδρας Μπακονίκα.
Είναι κι αυτός ένας τρόπος για να πει κανείς όσα νιώθει.

(Τι μου κάνετε, Ποιητή μου;)


κ.κ.

Poet είπε...

Συχνά όχι όμως πάντοτε, καλή μου φίλη κ.κ. Σύντομες ερωτικές ιστορίες ή στιγμιότυπα τις περισσότερες φορές.

Για σκέψου, τι κάνει ένας ποιητής; Ό,τι και όλοι οι άλλοι φυσικά (με το κεφάλι όμως βουτηγμένος στη λογοτεχνία). Καλό βράδυ.