Σάββατο 22 Δεκεμβρίου 2012

Η στροφή, τον Αύγουστο

                                                            στον Γ.Γ.

Ο συμμαθητής μου στο γυμνάσιο, ο κολλητός μου
Πηγαίνοντας κάποιο πρωί στον Πολύγυρο, όπου εργαζόταν
Έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου του
Και γκρεμοτσακίστηκε σε μια χαράδρα
Αύγουστος ήταν, πνιγηρός
Στην ταφή του σπάραξε όλη η Τούμπα

Περνάω κάθε Αύγουστο από το ίδιο σημείο
Του έταξα αυτήν την επίσκεψη
Στην επέτειο του χαμού του

Κοιτάζω κάτω τη χαράδρα κι ο νους μου συσκοτίζεται
Το πόδι, ακαριαία, αλλάζει κατεύθυνση
Γκάζι και φρένο, φρένο και γκάζι - δεν τ' αποφασίζω
Είμαι έτοιμος να στουκάρω
Να βυθιστώ στους μαύρους λειμώνες
Την ψυχούλα του να αγκαλιάσω

Συνέρχομαι, φρενάρω, ακινητοποιούμαι

Προσπερνώντας την καταραμένη στροφή
Ανακτώ την ψυχραιμία μου

Παναγιώτης Γούτας
από τη συλλογή Ντόρτια, 2012

11 σχόλια:

Poet είπε...

O Παναγιώτης Γούτας γεννήθηκε ακριβώς πριν μισό αιώνα στη Θεσσαλονίκη, όπου και ζει.

Τυπώνει βιβλία πεζογραφίας και κριτικών δοκιμίων.

Αυτό είναι το πρώτο ποιητικό βιβλίο του και ένατο συνολικά.

Poet είπε...

ποιήματα των φίλων

Ντόρτια στο τάβλι είναι οι τεσσάρες. Μια ζαριά άλλοτε ευνοϊκή κι άλλοτε καταστροφική για τους παίκτες, αναλόγως της εξέλιξης του παιχνιδιού. Ένα γράμμα, πάλι, χρειάζεται μόνο να αλλάξει στη λέξη, για να γίνουν τα ντόρτια ντέρτια. Και μια λογοτεχνική ζαριά με άθροισμα οχτώ, με δυο τεσσάρες δηλαδή - τουτέστιν ποιήματα μοιρασμένα σε οχτώ ενότητες -, μπορεί να κρύβει χαρές, μπορεί όμως και κάμποση πίκρα, καημούς και νοσταλγία.

Ποιήματα, μικρά, ολιγόστιχα ή λίγο μεγαλύτερα, γραμμένα (και διορθωμένα) στο διάστημα της δεκαπενταετίας 1998-2012. Ήσυχα σαν βρόχινες στάλες, κουβεντιαστά και εξομολογητικά, έχουν κάτι από το βλέμμα του γράφοντα, που διαθλάται στον χρόνο.

Π.Γ.

Poet είπε...

Οι καταξιωμένοι ποιητές συχνά εκδίδουν και αξιόλογα μυθιστορήματα ή συλλογές διηγημάτων και μάλιστα βραβεύονται γι' αυτά. Παραδείγματα υπάρχουν πολλά στη λογοτεχνία της Θεσσαλονίκης και, γενικότερα, στην ελληνική λογοτεχνία.

Είναι εντελώς σπάνια όμως η περίπτωση ένας αξιόλογος πεζογράφος να αποδειχτεί στη πορεία ότι είναι και εξίσου καλός ποιητής. Αυτή, κατά την κρίση μου, είναι η περίπτωση του Παναγιώτη Γούτα, ο οποίος με αιφνιδίασε πολύ ευχάριστα με τα Ντόρτια του. Φήμες ότι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι υπήρξα μανιώδης ταβλαδόρος από τα παιδικά μου χρόνια ελέγχονται ως ανακριβείς.

Το επόμενο διάστημα λοιπόν θα είναι αφιερωμένο στην ποίηση του Παναγιώτη Γούτα, τόσο σ' αυτή που έχει εκδοθεί, όσο και σ' εκείνη που παραμένει ακόμη ανέκδοτη. Ελπίζω οι αναγνώστες του ιστολογίου να συμφωνήσουν μαζί μου.

Ανώνυμος είπε...

Δεν ξέρω ακριβώς γιατί, αλλά με ελκύουν, με κάποιον τρόπο, οι μελαγχολικές σκέψεις, που αρθρώνει σε αφτιασίδωτους στίχους ο ποιητής.
Η αίσθησή μου είναι σε πλήρη συμφωνία με τα λόγια του:
"Ποιήματα, μικρά, ολιγόστιχα ή λίγο μεγαλύτερα... Ήσυχα σαν βρόχινες στάλες, κουβεντιαστά και εξομολογητικά, έχουν κάτι από το βλέμμα του γράφοντα, που διαθλάται στον χρόνο".


Άσχετο: Υπήρξατε λοιπόν και μέγας ταβλαδόρος. Λαμπρά!
Σκραμπλ παίζετε;


κ.κ.

Poet είπε...

Ας πούμε λοιπόν «καλή αρχή» και βλέπουμε αργότερα που θα έχεις διαβάσει περισσότερα ποιήματα του Παναγιώτη Γούτα.

Δεν θυμάμαι αν σου το έχω ξαναπεί αλλά θα πρέπει να διαβάσεις το αυτοβιογραφικό μου μυθιστόρημα, Η γοητεία των δευτερολέπτων, για να ενημερωθείς τουλάχιστον για τις, κατά το πλείστον αμαρτωλές, επιτραπέζιες επιδόσεις μου.

Φυσικά παίζω Σκράμπλ. Και ελληνικό και αγγλικό. Σε μερικά ταξίδια μου μάλιστα το είχα μετατρέψει σε solitary, έπαιζα δηλαδή μόνος μου με κάποιο στόχο που έθετα εγώ ο ίδιος. Η πιο ένδοξη στιγμή στο Scrabble ήταν όταν νίκησα ένα ζευγάρι Άγγλων φιλόλογων. Ο άντρας μονολόγησε μετά μελαγχολικά : "it's supposed to be our own language".

55fm είπε...

Ενδιαφέρουσα κουβεντούλα!Αγαπημένε μου ποιητή, σου εύχομαι μέσα από την καρδιά μου καλά Χριστούγεννα με υγεία!Πάντα να σε απολαμβάνουμε,ό,τι και να κάνεις,καταφέρνεις να φωτίζεις τους γύρω σου!

Poet είπε...

Ναι, το Λιβάδι είναι και χώρος κουβέντας, Όλγα-Ουρανία μου. Έτσι στο φιλικό και για την πλάκα μας. Κι αν αναδύεται κάτι σαν φως, ακόμη καλύτερα.

Καλά Χριστούγεννα λοιπόν, γλυκιά μου, με όλη την αθωότητα των παιδικών μας χρόνων.

Margo είπε...

Όμορφα! Πώς ξεκίνησα από ένα μελαγχολικό ποίημα να χαμογελώ με τις επιδόσεις σου στα επιτραπέζια παιχνίδια ;-)

Το scrable το λατρεύω και εγώ Τόλη μου, αν θα παίζαμε θα με νικούσες σίγουρα αλλά θα το πάλευα :-)

Χρόνια πολλά με υγεία και όλα τα καλά!

Poet είπε...

Και τι σημασία έχει τελικά ποιος κερδίζει αφού το μεγάλο παιχνίδι, το παιχνίδι της ζωής είναι χαμένο από χέρι; Σημασία έχει ο ωραίος αγώνας κι εσύ είσαι αγωνίστρια, Μαρία μου. Σημασία δεν έχει να μην πέφτεις, σημασία έχει να σηκώνεσαι κάθε φορά που πέφτεις και να συνεχίζεις ως το τέλος.

Χρόνια πολλά λοιπόν, αγωνίστρια και νικήτρια, χρόνια πολλά και φωτεινά.

Margo είπε...

Τόλη μου είναι κάποιες στιγμές που έρχονται μηνύματα από εκεί που δεν το περιμένεις. Είχα ανάγκη αυτά τα λόγια. Θερμά σ΄ευχαριστώ!

Poet είπε...

Είναι απλά η αλήθεια της ζωής, Μαρία μου. Η αλήθεια που μας δίδαξε η πικρή μας πείρα. Να είσαι καλά, γλυκιά μου.