Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2012

Ομολογία


Μικρές κι αδύναμες οι λέξεις
να ζωντανέψουν
μιαν ελπίδα
ένα όνειρο, μιά καρδιά.
Μάταιες οι προσπάθειες
κι επικίνδυνες
συχνά φέρνουν το θάνατο
κει που ζωή
κοπιάζουμε να στεριώσει.
Κι όταν -στιγμές- βλέπεις
πως μοναχά απ' τις λέξεις μπορείς
βοήθεια να ελπίζεις
έντρομος ανακαλύπτεις
πως σ' ένα βουβό κορμί
όπου μάτια, χέρια, χαμόγελο
ποτέ τη γλώσσα τους δε μίλησαν
το μόνο ζωντανό είν' οι λέξεις
όσο κι αν κρύβουν μέσα τους
το θάνατο.

Γιώργος  Λ. Οικονόμου

2 σχόλια:

Unknown είπε...

καθαρές, φωτεινές λέξεις να γιατί καθεμιά τους μπορεί και κάνει την όψη μας ευχάριστη.
Συγχαρητήρια που στέκουν στο ανοιξιάτικο λιβάδι τόσο ωραία ποιήματα.


Poet είπε...

Σε ευχαριστώ, Θωμαή μου, για τις προιμήσεις σου και για το σχόλιό σου. Προσπαθώ για το καλύτερο.