Μικρές κι αδύναμες οι λέξεις
να ζωντανέψουν
μιαν ελπίδα
ένα όνειρο, μιά καρδιά.
Μάταιες οι προσπάθειες
κι επικίνδυνες
συχνά φέρνουν το θάνατο
κει που ζωή
κοπιάζουμε να στεριώσει.
Κι όταν -στιγμές- βλέπεις
πως μοναχά απ' τις λέξεις μπορείς
βοήθεια να ελπίζεις
έντρομος ανακαλύπτεις
πως σ' ένα βουβό κορμί
όπου μάτια, χέρια, χαμόγελο
ποτέ τη γλώσσα τους δε μίλησαν
το μόνο ζωντανό είν' οι λέξεις
όσο κι αν κρύβουν μέσα τους
το θάνατο.
Γιώργος Λ. Οικονόμου
2 σχόλια:
καθαρές, φωτεινές λέξεις να γιατί καθεμιά τους μπορεί και κάνει την όψη μας ευχάριστη.
Συγχαρητήρια που στέκουν στο ανοιξιάτικο λιβάδι τόσο ωραία ποιήματα.
Σε ευχαριστώ, Θωμαή μου, για τις προιμήσεις σου και για το σχόλιό σου. Προσπαθώ για το καλύτερο.
Δημοσίευση σχολίου