Κάθε φορά που ανοίγω το βιβλίο
Δραπετεύουν σαν τις κατσαρίδες τα γράμματα.
Μελετώ αχόρταγα λευκές σελίδες:
Ο λόγος, ο αντίλογος και ο θρήνος
Καταγράφονται με τ' ανεπαίσθητα νεύματα
Ενός τυφλού που αισθάνεται να τον βλέπουν
Εκείνοι που έφυγαν απ' το δωμάτιο.
Κάθε φορά που μετρώ με τα δάχτυλα
Ποτέ δεν μου χρειάζονται όλα.
Υπάρχουν λίγα ή λείπουν πολλά
Αυτό θα το αποφασίσει ο αέρας
Που ανοιγοκλείνει τα παράθυρα.
Κινώ τον μικροσκοπικό μου θεό
Από τη μικροσκοπική του κλωστίτσα.
Τον συντηρώ με γλυκίσματα
Στο μέγεθος του κεφαλιού της καρφίτσας.
Χρήσιμος, αβαρής και ιπτάμενος
Στη σμίκρυνση του σύμπαντος πλεονάζει.
Ω λίμνη με το καθαρό ασήμι.
Ω ουρανέ με τα γιγάντια φτερά.
Δήμητρα Χ. Χριστοδούλου
από τη συλλογή Ο τρόμος ως απλή μηχανή, 2012
1 σχόλιο:
Με χαρά συνεχίζω την ανθολόγηση του έργου της πολύ αξιόλογης ποιήτριας της γενιάς του "70, Δήμητρας Χ. Χριστοδούλου από τη νέα της συλλογή, Ο τρόμος ως απλή μηχανή, 2012.
Συνιστώ θερμά στους αναγνώστες του ιστολογίου να ανατρέξουν στις προηγούμενες αναρτήσεις ποιημάτων της τον Απρίλιο και τον Μάιο του 2009 καθώς και στα ενδιαφέροντα σχετικά σχόλια. Εκεί υπάρχει και το βιογραφικό σημείωμα της ποιήτριας.
Δημοσίευση σχολίου