Τρίτη 17 Απριλίου 2012

Τόσα χρόνια μετά


Κι εκεί στην άκρη του δρόμου
τον είδαν φευγαλέα να κλαίει,
τόσα χρόνια μετά να κλαίει
κοντά στην τσακισμένη
μηχανή του.
Μα πώς μπορεί να
γίνεται αυτό,
μου είπες,
θα ορκιζόμουν
πως σε εκείνη
τη φωτογραφία
πάνω στο μνήμα του
είναι γαλήνιος.

Ελένη Μαυρογονάτου
από τη συλλογή Φυσάει απόψε περασμένους έρωτες, 2011

8 σχόλια:

kirikion είπε...

Μ'αρέσει αυτή η γραφή. Είναι διακριτική αλλά διαγράφει με πληρότητα. Υπάρχει χώρος να αναπνεύσει κανείς. καλημέρα να έχουμε

Poet είπε...

Συμφωνώ μαζί σου, Μάκη. Μια διακριτική αλλά και δυνατή φωνή για ένα τραγικό θέμα δεν είναι και τόσο συνηθισμένη στη χώρα μας. Καλό βράδυ.

negentropist είπε...

Όμορφο ποίημα ..

Πάντως η καταχώρησή μας στο μητρώο των άστρων είναι αυτόματη, αγαπητή e-φίλη !

Ποίηση αστρανθρώπων

:)

Ελένη Μαυρογονάτου είπε...

Καλησπέρα,συνοδοιπόροι...

Poet είπε...

Ο negentropist έχει δίκαιο, Ελένη μου. Είμαστε όλοι αστερόσκονη και καταγόμαστε όλοι από τον αρχικό πυρήνα. Κοίταξε το πολύ ενδιαφέρον ιστολόγιό του.

Poet είπε...

Καλημέρα, Ελένη. Μου αρέσει η παρουσία στο Λιβάδι των ποιητών που ανθολογούνται.

Eva Psarrou είπε...

Ήσυχη και κοφτερή γραφή συνάμα..

Poet είπε...

Διάβασε το επόμενο ποίημα, Εύα.