(Woman in the Waves by Paul Gauguin)Όσες καταιγίδες ξέσπασαν
στον κυματοθραύστη
του κορμιού μου,
τις θυμάμαι με νοσταλγία.
Όχι που μούσκεψαν
τα φτερά μου,
ούτε που σκούριασαν
τα ρολόγια διάρκειας,
αλλά επειδή φόρτισαν
κομματιασμένα κύτταρα
ικεσίας και χάδια ανενεργά.
Όσες καταιγίδες ξέσπασαν
στη ζωή μου,
τις φυλάω στη μνήμη
ανεξίτηλες,
τώρα που στέγνωσε
η ανέχεια και παρέδωσα
πνεύμα και σώμα στη σιωπή.
Ελένη Μαυρογονάτου
από τη συλλογή Το άλλοθι του φεγγαριού
και η μικρή συνωμοσία των άστρων, 2010
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Κυματοθραύστης, που σπάνε πάνω του όλα τα κύματα... αποκομένος μέσα στη θάλασσα, διαφέροντας από έναν μώλο που συνδέεται με το σώμα της στεριάς.
Ίσως γι' αυτό και τόσο πολύτιμος να γνωρίζει και να κρατάει μόνος τις μνήμες από τις θύελες..
Πολύ όμορφοι στίχοι, που καταλήγουν να παραδίδονται στη "σιωπή".
(βρίσκεται άραγε εκεί και έτσι γαλήνη;)
Αγαπημένε μας ποιητή, σε απάνεμα λιμάνια, μέσα στην άνοιξη, Καλή Ανάσταση απο καρδιάς εύχομαι!:)
Οι καταιγίδες είναι συστατικό στοιχείο της ζωής και οι κυματοθραύστες απαραίτητοι, ιδίως στον έρωτα, κορίτσι των άστρων. Πάντοτε με γοήτευε να βλέπω τα κύματα να σκάζουν πάνω στον κυματοθραύστη στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης και να τον τυλίγουν για λίγο ολόκληρο.
Για τη γαλήνη υποθέτω ότι θα μάθω αν ποτέ κοπάσει μέσα μου η θύελλα.
Γλυκιά μου Άστρια, σε ευχαριστώ θερμά και σου ανταποδίδω τις ευχές απ' την καρδιά. Καλή Ανάσταση και μια αιώνια άνοιξη στη ζωή σου.
Δημοσίευση σχολίου