Αφροδίτη - Δήμητρα

(Edvard Munch, Sick)

Όταν ταξιδέψει κι ο δεύτερος γονιός,
είναι σαν άξαφνα να μεγαλώνεις.
Γι' αυτό σου λέω,
μαμά μη φύγεις, κι έχω
ακόμα τα κρεβάτι μου ξέστρωτο
και τ' αθλητικά μου παπούτσια
πεταμένα
στη μέση του δωματίου.
Έχω το θρανίο μου, το ματωμένο μου
γόνατο, το μπλε πατίνι
και το ποδήλατο που δώρισες, όταν έλειπα,
στο γύφτο που περνούσε έξω από το πατρικό.
Το χάρισες, είπες, δεν το πέταξες.
Και τις νύχτες θυμάμαι
τα όμορφα που μου έλεγες
παιδάκι μετά το κυνηγητό με τον Κωστή,
καθώς μας έφτιαχνες τηγανητές πατάτες.
Μαμά, μεγάλωσες αλλά εγώ σε θέλω εδώ,
να σε παίρνω τηλέφωνο και να μ' εξοργίζεις
με τα τόσα καθωσπρέπει σου.
Και κάθε που μυρίζει λιβάνι το σπίτι
εγώ να νιώθω μια περίεργη γαλήνη,
γιατί οι δικοί σου Αρχάγγελοι φυλούν
τα όνειρά μου
κι οι λύκοι οι κακοί δεν έρχονται.
Γι' αυτό σου λέω, δεν θέλω να μεγαλώσω.
Μαμά, ακούς, μη φύγεις.

Ελένη Μαυρογονάτου
από τη συλλογή Φυσάει απόψε περασμένους έρωτες, 2011