Κουτί

(John William Waterhouse - Psyche Opening the Golden Box) 

Κάποτε έρχεσαι,
ενταφιάζεις επιμελώς
τις μνήμες,
όπως τα παιδιά που
μέσα σε ένα λάκκο
στην αυλή του σπιτιού,
θάβουν το μεταλλικό
κουτί με τα όνειρά τους,
μακριά, σε μια άλλη
εποχή,
άλλα παιδικά μάτια
να το ψηλαφίσουν.
Έπειτα φοράς τα καλά σου,
διορθώνεις πρόχειρα
μια μικρή τσάκιση
στο ένα σου φτερό
και βγάζεις το κλειδί πίσω
απ' την πόρτα.
Έτσι έρχονται οι μεγάλες
Αγάπες : απροειδοποίητα
Περιμένουν στη στάση το 608
κι έχουν στην τσέπη ένα ανθάκι,
που κλέψαν μια ακαθόριστη στιγμή
απ' το κουτί που έθαβες τα όνειρα
και τ' αναφιλητά σου.

Ελένη Μαυρογονάτου
από τη συλλογή Φυσάει απόψε περασμένους έρωτες, 2011