("Sentinel" by Steven DaLuz)στον Βασίλη
Τόσος καιρός
κι όμως δεν έχει έρθει
μέρα που να μη
σε σκεφτώ
κι άλλες φορές ξεχνιέμαι
κι όταν κοιτάζω
απ' το παράθυρο
νομίζω πως βλέπω
ένα πρόσωπο
στο δρόμο, γνώριμο
κι είμαι έτοιμη να φωνάξω,
Μπαμπά.
Κάθε που μπαίνει ο Φλεβάρης,
μεγαλώνει μια περίεργη
θλίψη, σαν σκιά,
μέσα μου,
σαν το φεγγάρι
που στρογγυλεύει απόψε,
στον αττικό ουρανό.
Γίνομαι παιδί και περιμένω
τη σοκολάτα Melo,
που θα μου φέρεις,
ξημερώνει Καθαροδευτέρα
και μου φτιάχνεις
το χαρταετό,
γυρίζεις απ΄την επιστράτευση
και μου αγοράζεις ποδήλατο,
στον πρώτο διορισμό
σαλπάρεις μαζί μου
για Κυκλάδες.
Και τώρα η ψυχή σου
κάπου ξαποσταίνει;
Χαμογελάει
με τις χαρές μας;
Δακρύζει
στις πίκρες μας;
Δεν ξέρω,
μα τούτο το Σάββατο,
κάπου τριγύρω
θα είσαι,
αγγίζοντας άλλοτε
το χέρι μας
κι άλλοτε τα υγρά
μάγουλά μας.
Ελένη Μαυρογονάτου
από τη συλλογή Το άλλοθι του φεγγαριού
και η μικρή συνωμοσία των άστρων, 2010
Αναρτήσεις
7 σχόλια:
Να ζήσεις Χρόνια Πολλά και καλά μαζί με τις γλυκιές αναμνήσεις του πατέρα!
Καλό Πάσχα!!!!
Προσθέτω και τις δικές μου ευχαριστίες, Εύη μου, στην Ελένη που μου θύμισε (λες και τον είχα ποτέ ξεχάσει) τον γλυκό κι αγαπημένο δικό μου πατέρα.
Καλή Ανάσταση, χρόνια πολλά.
Πολύ φορτισμένο συγκινησιακά..
και πώς να μην είναι ένα ποίημα για τον χαμένο πατέρα;
υ.γ. πρόσεξα το έργο του Ντίνου στον τίτλο του ιστολογίου. Δεν ήταν εδώ προχθές, ή κάνω λάθος; Και το γράμμα στην Ισιδώρα, πολύ μου αρέσει!
Καλό ξημέρωμα.. καλή Ανάσταση και πάλι:-)
Κάθε τέλος είναι και μια αρχή!
Κάθε σταύρωση και μια ανάσταση!
Εύχομαι από καρδιάς
ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ και ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ
Πράγματι εδώ ήταν ο Ντίνος τις προάλλες, Μαρία μου, με ένα σχόλιό του. Αν και είναι πάντοτε παρών με τις ζωγραφιές του.
Χαίρομαι που σου άρεσε το ποίημα μου για την Ισιδώρα (ένα από τα αρκετά που της έγραψα στα μέσα της δεκαετίας του 1980). Το ποίημα αυτό αγαπήθηκε, αναρτήθηκε σε διάφορα ιστολόγια, μεταφράστηκε κ.ο.κ. Παραθέτω το σχόλιο μου στην αρχική ανάρτηση του ποιήματος.
« ... η Ισιδώρα, για την οποία γράφηκε αυτό το γράμμα (ή στην οποία είναι αφιερωμένο αυτό το ποίημα), ήταν η Isidora Rosenthal-Kamarinea, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Μπόχουμ. Η Ισιδώρα είχε τότε μεταφράσει πολλά ποιήματά μου στα γερμανικά και τα είχε δημοσιεύσει στην ετήσια έκδοση Hellenica».
Με την Ισιδώρα μιλούσαμε τακτικά στο τηλέφωνο, δεν συναντηθήκαμε όμως ποτέ. Πέθανε πριν μερικά χρόνια όπως έμαθα τυχαία. Το ποίημα όμως ζει και πιστεύω ότι θα ζει και μετά από μένα.
Καλή Ανάσταση, Μαρία μου.
... and to make an end is to make a beginning, όπως λέει ο T.S. Eliot στα Τέσσερα Κουαρτέτα του, Εβελίνα μου. Άντε να το εξηγήσεις όμως αυτό στην καρδιά που λαχταράει απεγνωσμένα να ζήσει.
Καλή Ανάσταση και καλό Πάσχα μέσα στο φως.
Χριστός Ανέστη...Είναι τόσο σημαντικό οι απλές,καθημερινές στιγμές που χτίζουν τις αναμνήσεις μας,να μπορούν να "μιλούν" και σε άλλους...Ευχαριστώ...
Δημοσίευση σχολίου