Τετάρτη 21 Μαρτίου 2012

Γραφείο - α) Βιβλιοθήκη

(έργο της Παυλίνας Παμπούδη) 

Εμπεδοκλής/ Αλίκη/ Δυτικά της λύπης/ Διαλεκτική/ Σολάρις/ Μικρός Πρίγκιπας/ Ελένη/ Φαίδρος/ Η έλαφος των άστρων/ Φιλοκτήτης/ Ανάποδα γυρίσαν τα ρολόγια/ Η αρκούδα/ Τετάρτη της σποδού/ 100 χρόνια μοναξιάς/ Τζουστίν/ Βιολί για μονόχειρα/ Άξιον εστί/ Ηράκλειτος/ Ο ξένος/ Πέντε ταλμουδικές μελέτες/ Οι Β χώροι/ Ο τρίτος αστυνόμος/ Ούμπικ/ Ο κομισάριος κι ο γιόγκι/ Το υπόγειο/ Ασκητική/ Η αυλητρίδα/ Νίτσε/ Το παλτό/ Λευιτικό/ Βαν Γκογκ/ Ο φύλακας στη σίκαλη/ Η Δίκη/ Αντίο κι ευχαριστώ για τα ψάρια/ Το μήνυμα/ Τα  ετεροθαλή/ Πόλεμος και Ειρήνη/ Το χρονικό του χρόνου/ Η αρχαία Ινδική/ Το πέτρινο λουλούδι/ Γράμματα απ' τη γή

Τυχαία αναγνώσματα
Διόλου τυχαία
Παλιές
Νέες εκδόσεις
Φτηνές πολύτιμες
Πολύτομες ζωές
Δικές σου
Άλλων σε σύνοψη
Χιλιάδες Ιστορίες - μια
Καμιά η Ιστορία
Στα τυπογραφικά στοιχεία στοιχειωμένη

Μακρόβιες
Μικρόβιες ιδέες

Ιδέες εκατόφυλλες
Ποιήσεις

Συμπεράσματα αλάθητα
Το Όντως Ον ως αστερίσκος
Ο θάνατος παραπομπή

Παυλίνα Παμπούδη
από το ποιητική βιβλίο Το σπίτι στους 40 δρόμους, 2011

6 σχόλια:

Poet είπε...

Όπως είχα πει και στην πρώτη ανάρτηση, από τη μεγάλη αυτή ποιητική σύνθεση δεν μπορούσα παρά να δημοσιεύσω χαρακτηριστικά αποσπάσματα. Με την ευχή μερικοί από τους αναγνώστες του ιστολογίου μας να αναζητήσουν το ίδιο το βιβλίο.

Από Το σπίτι στους 40 δρόμους παρέκαμψα λοιπόν το Πορτ μαντό, τη Γλάστρα με μπρούντζινο κασπό, την Αυλή, το Χολ (2), τον Διάδρομο, την Κουζίνα, την Τραπεζαρία, το Σαλόνι, το Χαμηλό τραπεζάκι, το Οικογενειακό άλμπουμ, την Επιτραπέζια λάμπα και τους Πίνακες στους τοίχους, και ανάρτησα (αναπόφευκτα;) το Γραφείο - α) Βιβλιοθήκη. Μεθαύριο σκοπεύω να παραλείψω το β) Γραφείο και το γ) Ραδιόφωνο, την Κρεβατοκάμαρα και το Μπάνιο, για να καταλήξω στον Κήπο.

Από έναν κήπο αρχίζει και σε έναν κήπο τελειώνει ο κόσμος;

Margo είπε...

Δεν ξέρω για τον κήπο, όμως σίγουρα ο κόσμος ξεκινά και τελειώνει με ποίηση και ευχαριστούμε τους ποιητές που μας ταξιδεύουν με τα ποιήματά τους!

Να είστε όλοι καλά!

ξωτικό είπε...

Tα είπε τόσο καλά η Μάργκω !!
Να είστε όλοι καλά γιατί πολύ σας αγαπάμε και σας χρειαζόμαστε ,ειδικά όταν νοιώθουμε έρημα νησιά ..στην μέση του κόσμου.....

Poet είπε...

Λυπάμαι που δεν σας υποδεχτήκαμε, κορίτσια, με την πιο αισιόδοξη ανοιξιάτικη μας αμφίεση. Του Ντίνου φυσικά και πάλι με την επιμέλεια της Αγγελικούλας.

Να είστε καλά κι εσείς και να ξέρετε ότι υπάρχει πάντα ένα χέρι ποιητικό, ένα χέρι αδερφικό στις δύσκολες στιγμές. Καλό ξημέρωμα, Μαρία μου, καλό ξημέρωμα, ξωτικό μου.

Μαρία Δριμή είπε...

Μία ημέρα μετά την παγκόσμια ημέρα της Ποίησης ήρθα και απόλαυσα την ευρηματική με μεταφυσικές αποφυάδες ποίηση της Παυλίνας. Έτσι κι αλλιώς μία παγκόσμια ημέρα δεν αρκεί. Θα χρειαζόταν τουλάχιστον μία παγκόσμια ημέρα για κάθε ποιητη, όμως τότε θα χωρούσαν μόνο 365 ποιητές στο έτος. Η ποίηση δεν χωρά σε μία ημέρα, σε ένα έτος, σε ολόκληρη ζωή. Πάντοτε υπάρχει ένα κομμάτι της άγνωστο που περιμένει τους τυχερούς να το ανακαλύψουν.

Poet είπε...

Οι πρώτοι τυχεροί (αν και το πληρώνουν πολύ ακριβά) είναι οι ίδιοι οι ποιητές, Μαρία μου. Ανιχνεύουν και κάποτε ανακαλύπτουν ίχνη, σκιές από το πρόσωπο του αιώνια ανεξερεύνητου. Χρόνια μετά, καταλαβαίνουν κάπως καλύτερα τι είναι εκείνο που τους είχε αποκαλυφθεί. Ακολουθούν οι επαρκείς αναγνώστες, όσοι έχουν την καλλιέργεια, τον χρόνο, την ψυχική διάθεση, την αντοχή να βυθιστούν στο δέος. Ποίηση λοιπόν είναι αυτό το δέος και η στιγμή, η μέρα, η αιωνιότητα της ποίησης είναι η στιγμή του δέους.