(Ντίνου Παπασπύρου, ΜΙΚΤΗ ΤΕΧΝΙΚΗ-7, μνήμη γονέων μου (1937), τέμπερα+φωτο, 28Χ38 εκ)Μου θυμίζεις την Παναγία
Ιερή και βασανισμένη
Να περιμαζεύεις κάθε φορά
Τα κομμάτια του πόνου μου
Και τόσο να χαίρεσαι
Στις σπάνιες ευτυχίες μου
Μητέρα
Με σταυρώνουν καθημερινά
Μα ανασταίνομαι κάθε τόσο
Και δεν χρειάζεται να λυπάσαι πια
Τα βράδια
Ονειρεύομαι πως ήμουν μέσα σου
Κουλουριασμένος
Ν' αναπνέω μαζί σου
Ευτυχισμένος στο γαλήνιο σκοτάδι
Να ακούω τα γλυκό σου νανούρισμα
Κι ύστερα ένα αποτρόπαιο χέρι
Βίαια να με τραβά
Στο αναπάντεχο φως
Τώρα περιπλανιέμαι
Στις μήτρες άλλων γυναικών
Κάθε φορά που μπαίνω
Βαθιά μέσα τους
Προσπαθώντας ν' αντικαταστήσω
Εκείνη τη φυγή μου
Μα δεν είναι το ίδιο
Ποτέ μου δεν θα νιώσω εκείνη τη χαρά
Να κουρνιάσω και να κρυφτώ
Στη δική σου ζεστή φωλιά
Κι ανεκπλήρωτος θα ψάχνω
Αυτό που έρωτα λένε
Μέσα σε ξένα σπίτια να τρυπώνω
Εκλιπαρώντας απελπισμένα
Σε σένα
Να επιστρέψω ξανά
Κώστας Παπαθανασίου
από τη συλλογή Πέτρινα πουλιά, 2006
Αναρτήσεις
3 σχόλια:
Ο Κώστας Παπαθανασίου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1969. Σπούδασε Πολιτικός Μηχανικός στο Α.Π.Θ. Η πρώτη του ποιητική συλλογή «Πέτρινα Πουλιά» κυκλοφόρησε το 2006 απ’ τις εκδόσεις Οδός Πανός και η δεύτερη «Εκμαγεία» το 2011 απ’ τις εκδόσεις Σαιξπηρικόν. Από το 2003 συνεργάζεται με το μουσικό περιοδικό «Jazz & Τζαζ» ενώ άρθρα και κριτικές του για τη λογοτεχνία και τη μουσική καθώς και ποιήματα του έχουν δημοσιευτεί σε διάφορα έντυπα και διαδικτυακά λογοτεχνικά περιοδικά.
Ενδιαφέρουσα γραφή και πληροφορίες, θα τον αναζητήσω. Σ' ευχαριστούμε για τις τόσο όμορφες επιλογές!
Χαίρομαι που σου αρέσει ο ποιητής και οι επιλογές μου, Εύα μου. Να είσαι καλά.
Δημοσίευση σχολίου