Τακτοποιώντας της ζωής μου τα συρτάρια
σε συνάντησα.
Σε κάτι στίχους μου παλιούς είχες τρυπώσει.
Φορούσες το γαλάζιο σου παλτό
κι όπως με κοίταζες κρυφά στον Επιτάφιο
στο άδειο μου πακέτο σε ζωγράφισα
να 'χω δυο χείλη να φιλήσω στην Ανάσταση.
Σε ρώτησα : Πού πήγαν οι γιορτές;
Οι περατζάδες στη βροχή χωρίς ομπρέλα;
Οι παντομίμες στον Ηλεκτρικό;
Εκείνα τα φιλιά στη διαδήλωση
απέναντι στις άναυδες ασπίδες;
Σε ρώτησα : Ποιος έκλεισε το ράδιο;
Ποιος έκλεψε τα χρώματα της νύχτας;
Ποιος άνοιξε την πόρτα στο βοριά;
Ποιος άφησε τα χιόνια να περάσουν;
Μα το χειρότερο είναι πως μου απάντησες
Απ' την κουζίνα.
Χάρης Μελιτάς
από τη συλλογή Παράσταση ήττας, 2012
7 σχόλια:
Πολύ ωραία και τα δύο ποιήματα του Μελιτά. Καλό τριήμερο, Τόλη!
Χαίρομαι που σου αρέσουν. Καλό τριήμερο, Μαρία μου.
Πολύ όμορφο το ποίημα, αντικατοπτρίζει την ανελέητη πραγματικότητα του χρόνου που σαρώνει τα πάντα. Καλή Καθαρή Δευτέρα και Καλή Σαρακοστή.
Σαρώνει τα πάντα και αφήνει στη μνήμη μερικά πολύτιμα δευτερόλεπτα που θαμπώνουν τα μάτια.
Καλή Καθαρή Δευτέρα και Καλή Σαρακοστή, Μαρία μου.
Eξαιρετική η επιλογή των πινάκων ζωγραφικής από την υπερπολύτιμη Τζούλια μας. Σε ευχαριστούμε, μωβ.
Συγχαρητήρια για τον ιστότοπο και την εξαιρετική επιλογή ποιημάτων. Βάλσαμο η ποίηση...
Eυχαριστώ θερμά, Έφη μου. Βάλσαμο η ποίηση και, για μένα, «η δια του λόγου αναζήτηση της αλήθειας».
Δημοσίευση σχολίου