Ωδή στην κόρη μου

(Berthe Morisot, Eugene Manet and His Daughter at Bougival, 1881)

Το μικρό μου κορίτσι με την κούκλα στο χέρι
και τα μεγάλα φωτεινά μάτια
ήρθε να με φιλήσει για να κοιμηθεί.
Με τι μπορώ να τη συγκρίνω.
Σίγουρα με την πρωινή αύρα
καλοκαιριού που δροσίζει το πρόσωπο

με το αφρισμένο άγγιγμα του αλμυρού κύματος,
με τον γαλάζιο καπνό μικρών σπιτιών στον κάμπο,
με τα σύννεφα ακόμη τα ελαφριά σύννεφα
που γεννιούνται και διαλύονται στον ήρεμο ουρανό.

Έτσι θέλω να είναι το κορίτσι μου
ένα ελαφρύ, ένα ατάραχο σύννεφο στον ήρεμο ουρανό.

Γιάννης Η. Παππάς
από τη συλλογή Το ανεκτίμητο τίποτα, 2011