Ο ποιητής
πραματευτής και γυρολόγος της ερήμου
την άπληστη λευκότητα των ημερών του
που απόμειναν
και την αζήτητη πραμάτεια του
την διαλαλεί με ήχους
ακατάληπτους
το άνυδρο πρόσωπο
το φροντισμένο προσωπείο
σε άβυσσο το αφήνει να κυλάει
και μίμος πιο μοναχικός
με άναρθρα κρόταλα κραυγών
χειρονομεί ανακόλουθα
ιερουργεί τις ξεχασμένες σημασίες
τις λέξεις του αρχέγονες
απεγκλωβίζει στο κενό
στην άχνα
της αργής τους εκπνοής
να φωσφορίζουν
Μαρία Καραγιάννη
από τη συλλογή Ο γυρολόγος της ερήμου, 2010
Ποιήματα (1989-1992, 1998-2007)
ενότητα Λυγμός σταματημένος
2 σχόλια:
Aν και δεν είμαι ποιητής πολύ μου άρεσε .
Φιλί...Κυριακάτικο... φωσφορίζον !
Τα ξωτικά είναι εξ ορισμού πλάσματα ποιητικά. Γι' αυτό μου αρέσουν.
Ένα φιλί είναι ό,τι χρειάζεται για τη βαρυχειμωνιά. Ευχαριστώ.
Δημοσίευση σχολίου