Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2012

Όταν σε αφήνει η ποίηση

Στον Κάρολο

Με θάνατο σε πληρώνω. Με χέρια
τανυσμένα
σε ελεημοσύνη ανέφικτη

Εσένα, που έρχεσαι και φεύγεις
κι ό,τι μου δίνεις
πρόσκαιρα την πληγή μου
στεφανώνει

Για δες, όταν με αφήνεις
πώς τριγυρνώ στην πόλη μου
σαν μέσα από καθρέφτη
ραγισμένο
και πόσο επίμονα
σε αδιάφορα φορέματα τυλίγω
το φαγωμένο σώμα

Κρυμμένο να το προσπερνούν,
και μυστικά να καίγεται
ώσπου γυμνό να μπει στον ύπνο

Στην άβυσσο να το ξεναγούν
τα όνειρα

Μαρία Καραγιάννη
από τη συλλογή Ο γυρολόγος της ερήμου, 2010
Ποιήματα (1989-1992, 1998-2007)
ενότητα Και πράγματα λησμονημένα

9 σχόλια:

Poet είπε...

Η Μαρία Καραγιάννη γεννήθηκε στο Σέλι της Βέροιας το 1934 και ζει στη Θεσσαλονίκη. Τελείωσε τη Νομική Σχολή του Α.Π.Θ.,έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Ποινικό Δίκαιο και είναι απόφοιτος του τμήματος ζωγραφικής της Ακαδημίας Καλών Τεχνών της Ρώμης.

Εμφανίστηκε στα γράμματα το 1973 με την ποιητική συλλογή Η κατάδυση και ο πυθμένας. Ως ζωγράφος παρουσίασε έργα της σε τρεις ατομικές εκθέσεις (1984, 1986, 1991) και πήρε μέρος σε πολλές ομαδικές, κυρίως στη Θεσσαλονίκη. Εικονογράφησε παραμύθια των Σαρλ Περό, Αλεξάντρ Πούσκιν, Σέλμα Λάγκερλεφ και άλλων. Επίσης συνεργάστηκε με την Παιδική Σκηνή του Κ.Θ.Β.Ε. ως σκηνογράφος και ενδυματολόγος.

Ποιήματά της έχουν περιληφθεί σε ελληνικές και ξένες ανθολογίες και μεταφράστηκαν στα αγγλικά, ιταλικά, ρουμάνικα, γαλλικά, ισπανικά, γερμανικά.

Poet είπε...

Δύο από τα τρία ποιήματά της, που είχαν ήδη αναρτηθεί στο Λιβάδι ύστερα από τη δημοσίευσή τους σε λογοτεχνικό περιοδικό, περιλαμβάνονται στην παρούσα ουσιαστικά συγκεντρωτική έκδοση ποιημάτων της Μαρίας Καραγιάννη.

Μαρία Δριμή είπε...

Ανεκτίμητα τα λάφυρα της αποψινής μου βόλτας στο λιβάδι. Τα λόγια του Σεφέρη που διανυκτερεύουν και τούτο το εκλεκτό ποίημα της Μαρίας Καραγιάννη. Ομολογώ πως δεν την ήξερα, όπως δεν ήξερα και τόσους άλλους ποιητές που έχω ανακαλύψει σε αυτό εδώ το ποιητικό καταφύγιο. Καλησπέρα, Τόλη.

Τζούλια Φορτούνη είπε...

σπαρακτικό το ποίημα της Μαρίας Καραγιάννη... Και χαίρομαι κι εγώ,όπως η Μαρία, που σ΄ αυτό το λιβάδι φυτρώνουν καταχείμωνα τα πιο ωραία άνθη...

Poet είπε...

Μαρία και Τζούλια, χαίρομαι πολύ που σας άρεσε το ποίημα της Μαρίας Καραγιάννη. Η Μαρία (ή Μαριέττα) είναι φίλη από τη δεκαετία του 1970και μέλος της ομάδας των ποιητών της δεύτερης μεταπολεμικής γενιάς στη Θεσσαλονίκη.

Ο Κάρολος στον οποίο είναι αφιερωμένο το ποίημα είναι ο σύζυγός της Κάρολος Τσίζεκ, πολύ γνωστός στην πόλη μας και όχι μόνο εικαστικός καλλιτέχνης και ποιητής, στενός συνεργάτης του Ντίνου Χριστιανόπουλου στο περιοδικό Διαγώνιος και στις εκδόσεις Διαγωνίου και υπεύθυνος επί δεκαετίες για την καλλιτεχνική επιμέλεια όλων αυτών των εκδόσεων.
Ο Κάρολος Τσίζεκ έχει κάνει και μεταφράσεις από τα τσέχικα και τα ιταλικά.

Για την ενημέρωσή σας λοιπόν, ας αναφέρω τους οκτώ πιο γνωστούς ποιητές της δεύτερης μεταπολεμικής γενιάς (1929-1940) στη Θεσσαλονίκη (από τον πρεσβύτερο προς τον νεώτερο):

- Μαρία Κέντρου-Αγαθοπούλου (1930)
- Νίκος Αλέξης Ασλάνογλου (1931-1996)
- Ντίνος Χριστιανόπουλος (1931)
- Μαρία Καραγιάννη (1934)
- Μάρκος Μέσκος (1935)
- Πρόδρομος Μάρκογλου (1935)
- Ανέστης Ευαγγέλου (1937-1994)
- Τόλης Νικηφόρου (1938)

Τζούλια Φορτούνη είπε...

Τόλη μου ευχαριστούμε για την ενημέρωση! Η μόνη αγνοούμενη από τους σπουδαίους ποιητές της λίστας σου (και λυπάμαι γι΄αυτό) υπήρξε η Μαρία Καραγιάννη... Όμως όχι πια!

Poet είπε...

Τζούλια μου, σε ευχαριστώ για την εμπνευσμένη εικόνα σου. Είχα ήδη αναρτήσει τρία ποιήματα της Μαρίας Καραγιάννη, παραδέχομαι όμως ότι έχω κάπως παραμελήσει τους καταξιωμένους ποιητές προς όφελος των νεώτερων. Το επόμενο διάστημα θα προσπαθήσω να επανορθώσω σε ένα βαθμό.

Θα πρέπει ακόμη να τονίσω ότι υπάρχουν και άλλοι αξιόλογοι ποιητές της δεύτερης μεταπολεμικής γενιάς στη Θεσσαλονίκη, όπως ο Θέμης Λιβεριάδης, ο Μάριος Μαρίνος Χαραλάμπους και ο Π. Σωτηρίου, που ανθολογούνται, έστω περιορισμένα, στο Λιβάδι. Ο ποιητικός ωκεανός δεν εξαντλείται ποτέ.

Και για να σας βάλω να ψάχνετε λιγάκι, μήπως ξέρετε πόσοι από τους ποιητές μας έγιναν γνωστοί με το ψευδώνυμό τους και όχι με το πραγματικό τους όνομα;

εύα είπε...

αφήνομαι ανάλαφρα να περπατώ στο πράσινο λιβάδι
μα δε θωρώ ομίχλη
είναι καθάρια τίμια τα λόγια που κοίτωνται εδώ με αγάπη
κι ας ειν' λησμονημένα

Poet είπε...

Χαίρομαι που διακρίνεις την αγάπη και την καθαρότητα του λόγου, Εύα μου. Μαζί με την απλότητα, αυτοί είναι οι οδηγοί μας.

Καλημέρα και καλή εβδομάδα.