Παρασκευή 29 Ιουλίου 2011

Για την αναγκαιότητα ...

Για την αναγκαιότητα
της αλληλοεξόντωσης
Τουλάχιστον γι' αυτή

Ας έρθεις.

Γιάννης Τόλιας
από τη συλλογή Ονειρόδραμα, 1984
Συγκεντρωτική έκδοση Ό, άγγιξα κι ό, τι θυμάμαι
(ποιήματα 1981 - 2011), 2011
στις
Ετικέτες ,

9 σχόλια:

Αγγελικούλα είπε...

Αγάπη ή αρρώστεια;

(...είναι κανεις εδώ;)

30 Ιουλίου 2011 στις 7:53 μ.μ.
Poet είπε...

(Λύκε, λύκε, είσαι εδώ;)

Αγάπη με κανένα τρόπο και με καμία έννοια βέβαια, Λίνα μου. Σαρκοβόρο νεανικό πάθος με μια ισχυρή δόση ναρκισισμού θα έλεγα.

31 Ιουλίου 2011 στις 10:48 π.μ.
Ignis είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
31 Ιουλίου 2011 στις 12:02 μ.μ.
Ignis είπε...

Αγάπη ή αρρώστια;;
Ανάγκη.
Μια τόση ανάγκη για να έρθει επιτέλους ο άλλος, να τελειώσει η ερημιά με μια φοβερή κατάκαυση, που φτάνει ως την θυσία. Διότι πάντα στον έρωτα και οι δυο ρημάζονται. Κι αν αυτό το δεχθούμε από πριν, αυτή την και των δυο την εξόντωση, ξέρουμε τι μας περιμένει. Δεν είναι ο Έρωτας αναίμακτος. Ποτέ. (πώς μπορεί να είναι, αφού ευθύς εξ αρχής σε μια πληγή στοχεύει;)
Αδήριτη ανάγκη λοιπόν και κάτι ακόμα, μια ικεσία είναι οι στίχοι αυτοί. Μια παράλογη -ίσως- ικεσία. Τόση η μοναξιά τους, που ως και το σαρκοβόρο του έρωτα ("σαρκοβόρα μεγαλοπρέπεια", δανείζομαι τις λέξεις σου Τόλη από εκείνο το υπέροχο σχόλιο) θα ήταν "μια κάποια λύσις"...
Λύσις και έκβασις.

Καλημέρα, λαμπρά καλή ημέρα, χαίρομαι πολύ που δεν λάμπει δια της απουσίας του πλέον το όνομα του Γ. Τόλια από ετούτο το τόσο εύφορο (και τόσο γενναιόδωρο) Λιβάδι των ποιητικών ανθών.

31 Ιουλίου 2011 στις 12:05 μ.μ.
Poet είπε...

Ο Γιάννης Τόλιας δεν λάμπει πλέον δια της απουσίας του από το Λιβάδι για τον πολύ απλό λόγο ότι μου έστειλε την συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων του.

Διαβάζω με προσοχή και αγάπη όλα τα ποιητικά βιβλία που μου στέλνουν και επιλέγω τα ποιήματα που μου αρέσουν (όταν υπάρχουν κάποια που μου αρέσουν) για τις θεματικές ανθολογίες. Είναι όμως κυριολεκτικά αδύνατον να ενημερώνομαι για τις χιλιάδες ποιητικές συλλογές που εκδίδονται κάθε χρόνο (και φυσικά για εκείνες - όλες δυσεύρετες - που εκδόθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες τουλάχιστον).

Συμπέρασμα : Αν ενδιαφέρεστε να ανθολογηθείτε εδώ (καθιερωμένοι και νέοι, γνωστοί και άγνωστοι), στέλνετέ μου τα βιβλία σας. Αλλιώς κάθε παράπονο, υπόδειξη, υπαινιγμός κ.ο.κ. πέφτει στο κενό.

31 Ιουλίου 2011 στις 2:19 μ.μ.
Poet είπε...

Για το εξαιρετικά φλέγον και δημοφιλές θέμα του έρωτα υπάρχουν φυσικά πολλές διαφορετικές απόψεις. Εγώ, προσωπικά, είναι αδύνατον να δεχτώ ότι στον έρωτα απαραιτήτως και οι δύο ρημάζονται. Ή ότι υπάρχει η ανάγκη να εξοντώσει ο ένας τον άλλον.

Φυσικά ο έρωτας δεν είναι αναίμακτος. Τα ευεργετικά και συχνά λυτρωτικά στοιχεία του όμως απαλύνουν έως και καταξιώνουν την αιμοδοσία του.

Είμαι εξαιρετικά επιφυλακτικός ακόμη όσον αφορά τη μεσογειακή δραματοποίηση των καταστάσεων. Οι χαμηλότεροι τόνοι αναδεικνύουν την ένταση καλύτερα και μας απομακρύνουν και από την απλή υπόνοια έστω της γελοιότητας.

31 Ιουλίου 2011 στις 2:34 μ.μ.
55fm είπε...

Τόλη μου,συμφωνώ μαζί σου για τον έρωτα...
Προσπάθησα να επικοινωνήσω μαζί σου τηλεφωικά αλλά δεν κατάφερα να σε ακούσω!Σε ακούω από το λιβάδι!Είμαι Άνδρο και σου στέλνω την αγάπη μου!

31 Ιουλίου 2011 στις 9:12 μ.μ.
Poet είπε...

Όλγα-Ουρανία μου, χαίρομαι πολύ που εμφανίστηκες και που συμφωνείς μαζί μου. Με όλα όσα έχουν μεσολαβήσει, έχω παραμελήσει τα ιστολόγια και τους παλιούς μου φίλους. Ελπίζω όμως να ανακτήσω το χαμένο έδαφος σύντομα. Εσύ φρόντισε να περνάς καλά στην ωραία Άνδρο, γλυκιά μου. Σε φιλώ.

31 Ιουλίου 2011 στις 10:06 μ.μ.
Αγγελικούλα είπε...

(Όλγα-Ουρανία σου κουνάω το μαντήλι από το Απροβάτο -με βλέπεις;)

31 Ιουλίου 2011 στις 10:33 μ.μ.

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)