Δευτέρα 13 Ιουνίου 2011

Κόκκος



Το σώμα μου
-είδωλο των άστρων-
κόκκος μικρός πανάρχαιας σκόνης.
Μέσα μου διασταυρώνονται
οι δίνες των καιρών
πλασμένες από θεό και λάσπη.
Τα χέρια μου το φτυάρι για την άβυσσο,
τα μάτια μου σήραγγα προς το σύμπαν,
με προσδοκία να γευτώ
την ηδονή του αιωνίου.

Μαρία Γιακουμάκη
αδημοσίευτο

5 σχόλια:

Poet είπε...

Με το ποίημα αυτό ολοκληρώνεται η παρουσίαση της αξιόλογης νέας ποιήτριας Μαρίας Γιακουμάκη. Καλή συνέχεια, Μαρία.

ΖΗΤΩΝ είπε...

Σ΄ευχαριστώ πολύ, Τόλη!!!

ΖΗΤΩΝ είπε...

Τζούλια, σ΄ευχαριστώ πάρα πολύ!

Τζούλια Φορτούνη είπε...

Τις μέρες που έγινε το αφιέρωμα στη Μαρία Γιακουμάκη στο λιβάδι, ήμουν πολύ απασχολημένη με διάφορα κι έτσι ανακαλύπτω καθυστερημένα τους θησαυρούς αυτούς...

Ευχαριστώ τη Μαρία και τον Τόλη γι΄αυτό!

Κουτσουμπέλη Χλόη είπε...

Εξαιρετική η ποίηση της Μαρίας Γιακουμάκη που κατορθώνει να διασχίσει τον χρόνο και τον χώρο και να συγκινήσει