Δευτέρα 6 Ιουνίου 2011

Μεγαλιθικές μπαλάντες (5 - τελευταίο)

Αγαπώ τα σκιαγμένα πουλιά.
Η τρυφερή φωνούλα τους τα συνθλίβει ενώ
παράλληλα τα θέτει εν εαυτώ
ως αυτόκλητους διερμηνείς συμβάντων που
απωθούν την όποια διερμηνεία.
Με διαολίζει ο τρόπος που θαρρετά
διαλαλούν τη μικρή μεγαλοσύνη τους
Ο τρόπος που φασαριόζικα σημαίνουν
την ασήμαντη εμπλοκή τους
στην ασυγκράτητη ροή του Αιώνιου Γίγνεσθαι.
Αγαπώ τα σκιαγμένα πουλιά
που λαθροθηρούν εις βάρος του είναι τους
όπως οι ποιητές λαθροθηρούν
στο απαγορευμένο δάσος των περιττών σημασιών.

Αλέξανδρος Αραμπατζής
από τη συλλογή Μεγαλιθικές μπαλάντες
σε ορεινές δασονησίδες, ξέσματα και περιτμήματα, 2011

2 σχόλια:

logia είπε...

μήπως κάπως έτσι δεν είναι σήμερα ο κόσμος μας; με τα σκιαγμένα πουλιά να λαθροθηρούν ολόγυρα;

την καλημέρα μου

Poet είπε...

Κάπως έτσι είναι σήμερα και κάπως έτσι ήταν πάντα ο κόσμος, Νέλλη μου. Ουσιαστικά τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει αν δεν αλλάξει η φύση των πραγμάτων.

Καλή σου μέρα.