Κυριακή 8 Μαΐου 2011

Άτιτλο

Ένα
Σύννεφο
Μπήκε
Ανάμεσα
Και αμέσως
Το φεγγάρι
Μιμήθηκε
Δύο
Μισές
Φέτες
Μαρμάρινου
Πάγου

Γεωργία Τρούλη
αδημοσίευτο


4 σχόλια:

Poet είπε...

Με τα δύο αυτά ποιήματα ολοκληρώνεται η παρουσίαση της Γεωργίας Τρούλη. Με «μια παγωμένη λέξη» αρχίσαμε, με «φέτες μαρμάρινου πάγου» τελειώνουμε. Με την τόσο χαρακτηριστική μοναξιά της εποχής μας, ακόμη και στους νέους. Αλλά και με μια διαφορετική ποιητική οπτική που θα περιμένουμε με ενδιαφέρον να δούμε την εξέλιξη της στο μέλλον.

Καλή συνέχεια, Γεωργία.

Ανώνυμος είπε...

Poet, τόσο αδυσώπητη η μοναξιά και τόσο σκληρή και τόσο ψυχρή
σα πάγος

καλό σου απόγευμα

Poet είπε...

Έτσι είναι χωρίς καμία αμφιβολία, Silena μου. Θα πρότεινα όμως σε κάθε μοναχικό άνθρωπο να μην βυθίζεται στη μοναξιά του αλλά να απλώσει ένα χέρι αδερφικό σε άλλους μοναχικούς ανθρώπους. Να κάνει εκείνος την αρχή. Έτσι ίσως απαλυνθεί η μοναξιά όλων τους. Ίσως ακόμη και να εξαφανιστεί.

Καλό βράδυ.

Poet είπε...

Σε ευχαριστούμε, Τζούλια μου, για μία ακόμη εμπνευσμένη και εξαιρετικά εκφραστική εικόνα.