Δευτέρα 2 Μαΐου 2011

Ακρότητα

Τινάζω τα χαλιά με προσοχή
να μαζέψω λίγο χνούδι
γιατί μου έπεσαν τα βλέφαρα,
ξέφτισαν τα μαλλιά
μάδησαν τα φτερά μου

Το νερό αδειάζει με ορμή
γεμίζει την μπανιέρα
Θα μπω
Α! βάλε στην πρίζα το μικρό
ραδιόφωνο
Φέρτο στο κολύμπι μου
Θέλω ν' ακούσω τις νέες ειδήσεις!

Μην υποπτεύεσαι!
Μα κυρίως μη φοβάσαι!
΄Ενα ηλεκτροσόκ νερού και βάθους
αυτή η περίοδος!

Δεν θα πεθάνω ήρεμα
Κάπου διάβασα σήμερα
«πρέπει να φθάσεις στην
άκρη του γκρεμού για να
βγάλεις φτερά»

Η υπόλοιπη έκθεση
μ' άφησε αδιάφορη

Δυνάμωσε την ένταση!
στο δελτίο θ' ακούγεται ταυτόχρονα
και η αγγελία του δικού μου θανάτου!

Γεωργία Τρούλη
από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα, 2008

3 σχόλια:

Poet είπε...

Εγώ κρατάω πάντως το «πρέπει να φτάσεις στην/ άκρη του γκρεμού για να/ βγάλεις φτερά».

Margo είπε...

Ναι, σε αυτό το σημείο σκάλωσα και εγώ. Συμπτωματικά ακούω ένα τραγούδι μιας πολύ αγαπημένης καλλιτέχνιδας που δυστυχώς δεν βρίσκεται πια στη ζωή. Στο αφιερώνω ποιητή μου..

http://www.youtube.com/watch?v=4hTpR-TYTZ0&feature=player_embedded#at=95

Poet είπε...

Πολύ μελωδικό και θλιμμένο τραγούδι. Σε ευχαριστώ, Μαρία μου. Νομίζω ότι πάει με το ποίημα.