να μαζέψω λίγο χνούδι
γιατί μου έπεσαν τα βλέφαρα,
ξέφτισαν τα μαλλιά
μάδησαν τα φτερά μου
Το νερό αδειάζει με ορμή
γεμίζει την μπανιέρα
Θα μπω
Α! βάλε στην πρίζα το μικρό
ραδιόφωνο
Φέρτο στο κολύμπι μου
Θέλω ν' ακούσω τις νέες ειδήσεις!
Μην υποπτεύεσαι!
Μα κυρίως μη φοβάσαι!
΄Ενα ηλεκτροσόκ νερού και βάθους
αυτή η περίοδος!
Δεν θα πεθάνω ήρεμα
Κάπου διάβασα σήμερα
«πρέπει να φθάσεις στην
άκρη του γκρεμού για να
βγάλεις φτερά»
Η υπόλοιπη έκθεση
μ' άφησε αδιάφορη
Δυνάμωσε την ένταση!
στο δελτίο θ' ακούγεται ταυτόχρονα
και η αγγελία του δικού μου θανάτου!
Γεωργία Τρούλη
από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα, 2008
3 σχόλια:
Εγώ κρατάω πάντως το «πρέπει να φτάσεις στην/ άκρη του γκρεμού για να/ βγάλεις φτερά».
Ναι, σε αυτό το σημείο σκάλωσα και εγώ. Συμπτωματικά ακούω ένα τραγούδι μιας πολύ αγαπημένης καλλιτέχνιδας που δυστυχώς δεν βρίσκεται πια στη ζωή. Στο αφιερώνω ποιητή μου..
http://www.youtube.com/watch?v=4hTpR-TYTZ0&feature=player_embedded#at=95
Πολύ μελωδικό και θλιμμένο τραγούδι. Σε ευχαριστώ, Μαρία μου. Νομίζω ότι πάει με το ποίημα.
Δημοσίευση σχολίου