Δεν είμαι παρά ένα απ’ τα πιο αδύναμα πλάσματά σου
εγωκεντρικό απορριμματοφόρο, που προσπαθεί να σωθεί
απ’ την πλεονεξία της ευφυΐας του
κι από τη θλίψη που του προσφέρει
ο κατατρεγμός της σιωπής σου
Άφησε με να σε νιώσω, να νιώσω το αίμα που μας δένει
Να βαδίσω μαζί σου κι όχι απέναντί σου
Να ξαναβρώ την καταγωγή μου
Γιατί δεν είμαι άμοιρος ευθυνών
ούτε αθώος των προγονικών σφαλμάτων
Μα σ’ αγαπώ και σε χρειάζομαι
όπως ο άντρας την αγάπη της γυναίκας του
όπως η ανάσα μας, το οξυγόνο
όπως το αφυδατωμένο χώμα την αναγεννητική βροχή
Μου λείπεις και μου λείπουνε τα πάντα
Καμιά ισορροπία μέσα σ’ αυτόν τον αλλότριο κόσμο
Ανάμεσα στους ομοίους μου είμαι ο πιο ξένος
Η θλίψη μου είναι σαν την απουσία του ήλιου
στο άρμα της αυγής
Ο πόνος μου είναι σαν το καμένο δάσος,
σκοτεινός και άκαμπτος
Η οργή σου με φοβίζει και μ’ εξιλεώνει
Η μοίρα σου είναι και μοίρα μου
Μου χάρισες θεούς για να παρηγορώ τα κρίματα μου
και τους έκανα άρχοντες του φόβου μου
Μου χάρισες συντρόφους να μοιράζομαι την αγάπη
και τους έκανα σκλάβους και δυνάστες μου
Μου χάρισες ευφυΐα, όπλα και τόλμη να σε προστατέψω
κι εγώ ανήμπορο θύμα, αδιάφορος εκμεταλλευτής,
ένοχος έτσι κι αλλιώς
σε πληγώνω καθημερινά κι ανεπανόρθωτα
Και μόνο τη τέχνη μου άφησες
Δόρυ – δοξάρι
Να τραγουδήσω μήπως και σωθείς
Να πολεμήσω μήπως και γλιτώσουμε
Ή να το μπήξω μέσα μου
αυτόχειρας απορριπτέος
Τέκνο ανάξιο της μεγαλοσύνης σου
Στέλλα Γεωργιάδου
από τα ποιήματα του 2009-2010, αδημοσίευτο
Αναρτήσεις
7 σχόλια:
Με το ποίημα αυτό ολοκληρώνεται το αφιέρωμα στη Στέλλα Γεωργιάδου. Χαίρομαι που τα ποιήματά της άρεσαν σε πολλούς αναγνώστες του ιστολογίου και θα συνεχίσω σύντομα με μια ακόμη νέα ποιήτρια.
Kαλημέρα Τόλη μου!
Αυτό που κάνεις είναι εξαιρετικό!
Καλή συνέχεια ποιητή μου!
Σε φιλώ.
Καλημέρα, Ουρανία μου. Σε ευχαριστώ, γλυκιά μου. Είναι ωραίο να κάνεις αυτό που αγαπάς και ταυτόχρονα να προσφέρεις κάτι στους άλλους. Το ίδιο κάνεις κι εσύ, η Τζούλια με τις θαυμάσιες εικόνες της και αρκετοί ακόμη. Αυτή η κοινή μας οπτική έχει παίξει σημαντικό ρόλο στη φιλία μας. Σε φιλώ.
εξαιρετική η Στέλλα Γεωργιάδου!
Τόλη μου,
μπορεί να μην σχολιάζω συχνά
αλλά,
καθημερινά μαζεύω από τα πολύτιμα "λουλούδια" που σπέρνεις στο "λιβάδι"
να είσαι καλά,
να μας γεμίζεις άνθη ψυχής...
Σε ευχαριστώ πολύ, Νίκο μου. Xαίρομαι που σου άρεσε η ποίηση της Στέλλας. Το ξέρω ότι μας παρακολουθείς και σε καταλαβαίνω, όλοι έχουμε πρόβλημα χρόνου. Καλό κουράγιο από Δευτέρα που ανοίγουν τα σχολεία.
"Η πιο γλυκιά πατρίδα είναι η καρδιά"
λέει ο Μανώλης Ρασούλης με τη φωνή του Νίκου Παπάζογλου, κι εσύ Τόλη μου έφτιαξες εδώ μια όμορφη πατρίδα για τις καρδιές μας.
Ευγνώμων και τυχερή γι' αυτή τη συνάντηση!
Εύχομαι να συλλέξεις πολλές ομορφιές ακόμη κι εμείς να βουίζουμε, ανοιξιάτικο μελίσσι στο ονειρικό λιβάδι σου!
Ευχαριστώ πολύ όλους τους ομοαίματους αναγνώστες που με τίμησαν με τα σχόλιά τους.
Ναι, ναι, είμαι αξιέπαινος, Στέλλα μου, και μου αξίζει μεγάλη ανταμοιβή!!! Ένα ποτήρι κρασί αύριο στη σύναξη προς τιμήν του Βαγγέλη. Για να πάρω δύναμη να συνεχίσω. Μαζί με όλα τα πετούμενα τ' ουρανού σαν κι εσένα. Καληνύχτα, φίλοι μου.
Δημοσίευση σχολίου