Ο Διονύσιος Σολωμός στην Κέρκυρα

Στον Στυλιανό Αλεξίου

Τα βράδια μόνος στο σπίτι
πίνει αψέντι και κρασί.
Κάθεται και γράφει σε χαρτιά λογαριασμών
σε τετράδια και λυτά φύλλα
στίχους στα ελληνικά.
Επιστρέφοντας από τον μοναχικό περίπατο
στη Σπιανάδα, με τ’ άσπρα γάντια
και το ψηλό καπέλο,
σκέφτεται λέξεις στη γλώσσα του.
Σε άλλη γλώσσα προσπαθεί
να δώσει την εικόνα του ποιήματος.
Κι όταν αρχίζει με κάτι γράμματα
δυσλεκτικού παιδιού ανορθόγραφα να γράφει,
καμιά φορά από το τέλος
μιας σελίδας στο τετράδιο,
δεν ξέρει πώς του έρχονται λέξεις και άλλες
λέξεις στα ελληνικά
και πως θυμίζουνε τη μουσική και τη μορφή της.
Μα πιο πολύ τον βασανίζει
πώς θα τελειώσει αυτό το ποίημα
για τη Φραγκίσκα Φραίζερ --

Χτυπούν την πόρτα, θα ’ναι
κάποιος φίλος, αλλά επιμένει
στο φως που τρεμοσβήνει των κεριών να γράφει
στίχους και να βλέπει
πως κρίνους ο λίθος έβγανε και η πέτρα ρόδο.

Λεύκιος Ζαφειρίου
αδημοσίευτο