Παρασκευή 25 Φεβρουαρίου 2011

Ο Αντώνης και η Ηρώ με όπλα, Χαμογελαστοί



Κι οι δύο ζωσμένοι φυσεκλίκια

Σταυρωτά στο στήθος.
Κρατώντας όπλα
Ωραίοι, χαμογελάνε.

Ακίνητοι. Χωρίς προοπτική.
Σαν να εμφανίζονται
Αιφνίδια
Σ' ένα χαρτί ήδη καμένο.

Φαίνονται πολύ άγουροι.
Τα ωχρά πουκάμισά τους
Θα 'χανε χρώμα χακί.
Στην καφετιά φωτογραφία
Όλες οι αποχρώσεις της σκουριάς:
Του φόβου, της αλαζονείας,
Των χωμάτων,
Του σκοτωμένου αίματος,
Της ίριδας του δαίμονα.

Δεν νίκησαν κανένα εχθρό.
Χαμογελάνε.

Παυλίνα Παμπούδη
από τη συλλογή Το μαύρο άλμπουμ, 1999

9 σχόλια:

Poet είπε...

Με συγκίνησε πολύ αυτό το ποίημα.

ζουζούνι είπε...

Poet,πολύ πολύ σ' ευχαριστώ... Και η Μωβ, βρήκε κατευθείαν τη φωτό! Μπράβο!Τελικά, το Μαύρο Άλμπουμ μου απέκτησε νέα ζωή!Και οι εικονιζόμενοι, βεβαίως...

Τζούλια Φορτούνη είπε...

Κι επειδή γνωρίζω τα εικονιζόμενα πρόσωπα... δεν μιλάω... προκαλώ τον Poet να κάνει πάλι τις υποθέσεις του...
Πράγματι το "Μαύρο Άλμπουμ" μας γοητεύει εκ νέου Παυλίνα!

Poet είπε...

Χαρά μου είναι, ζουζούνι μου. Εννοώ θλίψη. Ε, καλά, οι παλιές φωτογραφίες και τα ποιήματα μνήμης προκαλούν ανάμικτα συναισθήματα. Εγώ ούτε καν τολμώ να δω τις δικές μου. Φοβάμαι μην κλαίω πάλι σαν μικρό παιδί.

Πάντως, η Τζούλια έχει δίκαιο. Τα ποιήματα αυτά είναι από τα καλύτερα σου, Παυλίνα. Σπαρακτικά ωραία. Η μοναδική υπόθεση που μπορώ να κάνω πλέον είναι ότι έχουμε κι ένα δεύτερο, τη φορά αυτή μωβ ζουζούνι.

ΕLΕΝΑ-ΒUTTEFLY είπε...

Εξαιρετικό.. και η φωτογραφία ταιριάζει γάντι με το ποίημα..

Poet είπε...

Το ήξερα ότι θα σου αρέσει, Έλενά μου. Καλό βράδυ.

ζουζούνι είπε...

Καλησπέρα, Poet μου, οικοδεσπότη μου, μεγαλογαιοκτήμονα, που με φιλοξενείς στις αναπεπταμένες χλοερές εκτάσεις σου!
Elena Butterfly του Λιβαδιού: Αυτά τα ποιήματα έχουν γραφτεί για τις φωτογραφίες.
Στη συγκεκριμένη, είναι οι γονείς μου... Χαίρομαι που σ' άρεσε...

Poet είπε...

Το επίγειο (και διαδικτυακό) Λιβάδι είναι μόνο μια μικρή ένδειξη από τις απέραντες χλοερές εκτάσεις που κατέχω στα λιβάδια τ' ουρανού. Ας ελπίσουμε να φιλοξενηθούμε όλοι εκεί όσο το δυνατόν πιο αργά, Παυλίνα μου. Έχοντας συμβάλει στην ανθοφορία τους με περισσότερα ποιήματα. Μαζί με πολλά ζουζούνια, χελιδόνια, κάθε λογής άλλα πετούμενα.

Ανώνυμος είπε...

υπέροχο