Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου 2010

Δωρικό

Κυκλικές αμφιθυμίες
ξυπνούν την κόλαση μέσα μου

Απ' όπου κι αν πάω να κρατηθώ
το υποστύλωμα σωριάζεται

Αναζητώ να εστιάσω
σε κάτι που διαρκεί

Λόγια απλά και δωρικά
τέλος με διασώζουν

Όμως τίποτε δεν έχει τελειώσει
Η κόλαση ξανάρχεται
Ευφυή τεχνάσμα επινοώ
για να γλυτώσω

Δεν υπάρχει απάντηση
στη θύελλα των καιρών

Χαρά Χρηστάρα
από τη συλλογή Δωρικά, 2010

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

μαζί με τις ευχές μου
ένα τραγούδι..!

ξωτικό είπε...

Eε τα είπε όλα τι να πω εγώ !!
Μια δωρική.... Καληνύχτα !!

Poet είπε...

Ευχαριστώ θερμά, Silena μου, και για τις ευχές σου και για το ωραιότατο αυτό τραγούδι, ένα από το πιο αγαπημένα όλων μας, πιστεύω.

Μαζί με τις δικές μου ευχές για κάθε εκπλήρωση τον καινούριο χρόνο και μια υπόσχεση. Μη φοβάσαι (!) δεν πρόκειται να πάω πουθενά. Θα παραμείνω εδώ, πιστός στην ουτοπία ως το τέλος.

Χρυστάλλα Μαγγανή είπε...

Αυτή η διαρκής αναζήτηση και η πάλη με το θάνατο είναι που γεννά την ποίηση.

Poet είπε...

Μια, λόγω καταγωγής, ιωνική καλημέρα στη δωρική σου καληνύχτα, φεγγαρόλουστο ξωτικό.

Poet είπε...

Ναι, Χρυστάλλα μου. Η ποίηση είναι έρωτας που στιγμιαία υπερβαίνει τη φθορά και τον θάνατο.

Χρυστάλλα Μαγγανή είπε...

Αν μπορούσε αυτό το στιγμιαίο να γίνει αιώνιο, τα παιδιά θα χόρταιναν ψωμί, οι ξεχασμένοι γέροντες μ' αγάπη κι οι λεύκες θα συντρόφευαν τις νύχτες τα πουλιά.
Αν όλ' αυτά μες σε μια νύχτα ζωντανεύαν οι ποιητές θα ήταν πρίγκιπες στα κάστρα
κι ο κόσμος θα ταν ομορφότερος.

Poet είπε...

Αυτή είναι ευχή και το όνειρο όλων μας, Χρυστάλλα μου. Όμως δεν αλλάζει ο κόσμος. Και θα πρέπει να είμαστε ευγνώμονες για τις στιγμές αυτές, για τη γεύση της αιωνιότητας. Καλή σου μέρα.