Γυρνώ σελίδα να μη βλέπω
τα γράμματα στις προηγούμενες τ' αραδιασμένα
καινούρια αρχή
για να νομίζω πως θα κάνω
την κρίσιμη στιγμή να αποφύγω
Να νιώσω μέσα μου
δυνάμεις να βλασταίνουν
ανθούς και φύλλα
οι πονεμένες ρίζες μου να τρέφουν
Ρήμα το ρήμα
ταιριάζοντας τη λέξη με τη λέξη
ξαναγεννιέται θαρρετή η φωνή μου
κι ας κόβει ο λυγμός
τις συλλαβές μου
Βηματισμοί που φέρνουν κύκλους
μ' ατσάλι θέλουν να ζυμώσουν την ψυχή μου
Χαρά Χρηστάρα
από τη συλλογή Ριψοκίνδυνη άνοιξη (1994-1997)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
7 σχόλια:
Σαν να το έγραψα εγώ ένοιωσα...
φιλί διανυκτερεύον
Και πονεμένο το ξωτικό; Κανείς ποτέ δεν ξέρει.
Σου το ανταποδίδω με διημερεύον, φεγγαρόλουστη.
Τα πονεμένα κρύβουν θησαυρούς...Τόλη μου.
Σε 24αωροφιλώ!
Οι βηματισμοί που φέρνουν κύκλους..
αυτοί κάνουν τη ζημιά..
ίσως όμως και ότι αξίζει να θυμάται κανείς με το πέρασμα των χρόνων..
Καλημέρα Τόλη..
H γνωστή κοιλάδα των δακρύων της τέχνης, Ουρανία μου. Σε φθινοπωροφιλώ (κόντρα ρελάνς).
Γενικά ζημιάρα είναι η άνοιξη και τα όσα εξ αυτής προκύπτουν, Έλενά μου. Για να θυμάται μετά ηδονικά το φθινόπωρο και σπαρακτικά ο χειμώνας. Καλή σου μέρα.
Δημοσίευση σχολίου