Παρασκευή 10 Σεπτεμβρίου 2010

Υποθετικός λόγος

(έργο του Ντίνου Παπασπύρου)

Αν πεθάνω σήμερα να πεθάνω από έρωτα.

Να σκύβει το μαύρο κυπαρίσσι να του λέω γιατί,
οι κάργιες στα κλαδιά του να είναι τα χίλια μου κομμάτια
κι η σιωπή, η ασήμαντη εκδίκησή μου.
Κι αν ζήσω σήμερα να ζήσω από έρωτα.
Να ξεπερνάω του κυπαρισσιού το ύψος,
την ομορφιά της κάργιας
κι η σιωπή να είναι εκεί
γιατί δε θα χρειάζονται τα λόγια.

Γιώργος Παναγιωτίδης
δημοσιεύτηκε στο περ. Μανδραγόρας,
τεύχ. 42, Μάιος 2010

14 σχόλια:

logia είπε...

τελικά η ισχυρότερη έμπνευση είναι ο έρωτας
για όλους
και σε κάθε του μορφή
ευχάριστη ή επώδυνη

καλημέρα σου

ξωτικό είπε...

Nα ζήσω..ταξιδεύοντας πάνω σ'ένα έφιππο αηδόνι.....


μμμμμούρλια !!!!!

Poet είπε...

Η πηγή της ζωής και της δημιουργίας, Νέλλη μου. Τόσο αυτονόητη και τόσο θαυμαστή κάθε φορά. Καλή σου μέρα.

Poet είπε...

H έφιππος επί του εφίππου, δηλαδή. Αυτό είναι στο παρακάτω ποίημα. Αλλά πώς να αφήσεις τη Νέλλη μόνη της;

Ξωτικό, έχεις εξαίσια μουρλαθεί. Τι γυρεύεις εσύ να κυκλοφορείς κάτω απ' τον ήλιο, φεγγαρόλουστη;

Atheoch είπε...

Πραγματικά ενδιαφέρον ποίημα, με μια παραλλαγή της ίδιας εικόνας, εξέφρασε και παρουσίασε τα πάντα.

Prisoned Soul είπε...

Μιλάς για έρωτα, μιλώ και γω, είναι μάχη γλυκιά καθώς στην πραγματικότητα είμαστε στο ίδιο στρατόπεδο...

Ότι πιο τέλειο ο έρωτας...!

Poet είπε...

Ναι, Άγγελέ μου, γοητευτική αυτή η αντίθεση.

Poet είπε...

Αχ, μικρή μου, εύχομαι να μην τσουρουφλίσεις τα φτερούδια σου.

ΕLΕΝΑ-ΒUTTEFLY είπε...

Πολύ καλό ποίημα...
Έρωτας.. αυτός μας παίρνει και δίνει λάμψη στα μάτια μας, στο δέρμα μας..

Poet είπε...

Ναι, κοστίζει λίγο παραπάνω αλλά είναι το καλύτερο καλλυντικό.

ξωτικό είπε...

Kαλά τέλεια το είπες !!!!!
ναι έχω εξαίσια μουρλαθεί (έχω πέσει μέσα όταν ήμουν μικρή φαίνεται σαν τον Αστερίξ χαχα !!!)

καλέ είμαι παντός ..φωτός τι νόμισες !!! (σιγά μην υπακούσω σε κανόνες χα )

σε γλυκοφιλώ δηλαδή ήθελα να πώ και καλό φθινόπωρο !!!

55fm είπε...

Έχω την εντύπωση ότι ο έρωτας ανθίζει με τα ούλα του και απλώνεται παντού έως ασφυκτικά,στα χρόνια τα νεανικά. Όσο περνούν τα χρόνια χρειάζεται το λιπασματάκι του για να ζωντανέψει!
Αν του ρίξεις τοξικά τον έχσαες!Αν διαλέξεις φυσικά λιπασματάκια για να τον φροντίσεις,αποκτάει μεθυστικό άρωμα!
Όμορφο ποίημα!
Καλημέρα Τόλη μου,με τα ωραία σου!

Poet είπε...

Ο έρωτας λοιπόν είναι ξωτικό παντός φωτός, έτσι; Και ηλιόλουστος και φεγγαρόλουστος και με το φως του κρυμμένο στο σκοτάδι. Σιγά να μην υπακούσει σε κανόνες.

Καλημέρα και καλό φθινόπωρο, ποιητικό ξωτικό.

Poet είπε...

Στα χρόνια τα νεανικά ο έρωτας ανθίζει και απλώνεται παντού και ... δεν γνωρίζει το τέλος του. Όταν το καταλάβει πολύ αργότερα, το μεθυστικό του άρωμα γίνεται σπαρακτικό, απελπισμένο. Και ακόμη πιο πολύτιμο.

Καλημέρα, πάντα ανθισμένη Ουρανία μου.