Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου 2010

Με κριτικό μάτι

(Έργο του Ντίνου Παπασπύρου)

Ούτε συντριβή, ούτε αγάπη

μόνο πόθο και λαγνεία έδειξες για μένα
με τον τρόπο που έκανες έρωτα.
Πρόβαλε ξανά η γνώριμη ορμή σου
ένας κατακλυσμός ακολασίας
που σε παρέσυρε και σε αφάνιζε.
Με ξεζούμισες από πόθο για το σώμα μου
και ήταν ένα είδος αποθέωσης
που γενναιόδωρα μου χάρισες.
Ούτε αγάπη, ούτε αφοσίωση περίμενα από σένα
γι' αυτό όταν μετά από ώρα
σηκώθηκα από το κρεβάτι για να ντυθώ,
καθώς παρέμενες ξαπλωμένος
παγερά μ' έβλεπες
τώρα με κριτικό μάτι για τις ατέλειες
στο γυμνό σώμα μου.
Η αποθέωση που μου χάρισες είχε ήδη τελειώσει.

Αλεξάνδρα Μπακονίκα
δημοσιεύτηκε στο περ. Μανδραγόρας,
τεύχ. 42, Μάιος 2010

30 σχόλια:

55fm είπε...

Έπεσα πάνω σε κοφτερή ποιητική εξομολόγηση!
Τι να κάνω;
Τόλη μου ζητάω βοήθεια...

Dinos-Art είπε...

Συμβαίνουν και αυτά σε μια ερωτική σχέση. Πολύ όμορφα τα ξεδιπλώνει η Αλεξάνδρα. Καλημέρα.

Poet είπε...

Φοβάμαι, Ουρανία μου, ότι αδυνατώ να ερμηνεύσω αυτού του είδους τα αρσενικά καθώς η τρυφερότητα μετά είναι ζωτικής σημασίας για τη δική μου ερωτική λειτουργία. Σε κάποιο βαθμό καταλαβαίνω το θηλυκά που πάνε μόνο για το ωραίο πήδημα αλλά και πάλι αυτό είναι έξω από τη δική μου ψυχοσύνθεση. Η όποια ερμηνευτική βοήθεια λοιπόν μπορεί προέλθει μόνο από την ίδια την ποιήτρια. Αλεξάνδραααα !!!

Poet είπε...

Δεν θα ονόμαζα αυτή τη σχέση ερωτική, Ντίνο μου, αλλά σεξουαλική. Πιστεύω ότι η κλίμακα της ανόδου του ανθρώπου από το ζώο έχει τρία στάδια. Το σεξ, τον έρωτα και την αγάπη. Ο έρωτας είναι πολύ παραπάνω από τη ρυθμική γυμναστική και το ξεζούμισμα.

Συμφωνώ βέβαια ότι η Αλεξάνδρα απεικονίζει δραστικά αυτού του είδους τη σχέση γι' αυτό και επέλεξα το ποίημα. Καλό απόγευμα.

55fm είπε...

Mε βοήθησες Τόλη μου!
Ψυχοσυνθετικά και εγώ είμαι αλλού!
Φιλιά

Τζούλια Φορτούνη είπε...

τα συναισθήματα σε τραπέζι ανατομίας...
από τα πιο δυναμικά ποιήματα της Αλεξάνδρας που σε ακινητοποιούν με την ευθύτητα και το ρεαλισμό τους...

IZA είπε...

Η ερωτική πράξη απογυμνωμένη από συναισθήματα. "Ούτε αγάπη, ούτε αφοσίωση" περίμενε η ηρωίδα του ποιήματος. `Ηξερε τι ήθελε. `Ομως μόλις ξεφούσκωσε ο πόθος αισθάνθηκε ντροπή για το σώμα της, ένα κενό σκεύος ηδονής. Αγαπάμε το σώμα μας μέσα από τα μάτια του άλλου και ιδίως για τις γυναίκες το συναίσθημα παίζει τον πρωτεύοντα ρόλο. Φιλιά σε όλη την ωραία παρέα.

Poet είπε...

Ένας συνδυασμός πόθου και τρυφερότητας νομίζω ότι απεικονίζεται και στην ωραία ζωγραφιά του Ντίνου. Μαζί με την εύλογη δυσπιστία στο βλέμμα του «σκεύους ηδονής».

Να προσθέσω κάτι ακόμη. Και αυτή η ίδια η ερωτική κορύφωση είναι πιο έντονη και απολαυστική όταν εμπεριέχει την αγάπη. Το πάθος, δηλαδή, με αγάπη είναι μεγαλύτερο πάθος από το σκέτο πάθος. Λες και τη στιγμή εκείνη εκχέεται και ενοποιείται και η ίδια η ψυχή των δύο ερωτευμένων.

Poet είπε...

Το ήξερα, πλάσμα της γης αλλά και του ουρανού. Τόσο καιρό σε διαβάζω και ξέρω να διαβάζω, Ουρανία μου.

Poet είπε...

Μάλλον η έλλειψη συναισθημάτων στο κρεβάτι, Τζούλια μου. Η ευθύτητα και ο ρεαλισμός πράγματι χαρακτηρίζουν την Αλεξάνδρα, και ως ποιήτρια και ως άνθρωπο. Ευθύτητα και ρεαλισμός που, μαζί με κάτι αστάθμητο, συνιστούν μια σπάνια εντιμότητα.

Poet είπε...

Γεια σου, Μαρία μου, καλό φθινόπωρο. Συμφωνώ βέβαια με την τοποθέτησή σου. Είναι εκπληκτικό το πώς ένα, ακόμη και άσχημο, σώμα μπορεί να μεταμορφωθεί από την αγάπη. Το ωραίο χωρίς αγάπη απογυμνώνεται και εξευτελίζεται και καταντάει τελικά αδιάφορο.

IZA είπε...

Παράλειψη μου! Ο πίνακας του Ντίνου υπέροχος! Παρουσιάζει το γυμνό σώμα της γυναίκας με τόση τρυφερότητα και γλυκύτητα που του χαρίζει την αθωότητα ενός μωρού, αντίθετα σ' αυτό που λέει το ποίημα.

Poet είπε...

Χμμ, δεν είμαι και τόσο βέβαιος για «την αθωότητα ενός μωρού». Τουλάχιστον στα αρσενικά μου μάτια.

Poet είπε...

Κάτι που παρέλειψα να τονίσω και έχει μεγάλη σημασία είναι το ψυχικό σθένος της Αλεξάνδρας να μιλήσει για τον έρωτα τόσο ρεαλιστικά. Δεν είναι καθόλου εύκολο αυτό μέσα στον γνωστό κοινωνικό περίγυρο και το εκτιμώ ιδιαίτερα.

Prisoned Soul είπε...

Δεν θα το άντεχα αυτό...
ήδη παρατηρεί τις ατέλειες πριν...
αχ δεν θα το άντεχα αυτό, θα εξαφανισω κάθε ατέλεια πριν...

Alexandra Bakonika είπε...

Υπάρχει ο έρωτας της μιας ώρας, των τριών χρόνων, των δέκα χρόνων, αλλά και ο έρωτας που διαρκεί για μια ολόκληρη ζωή.Όλοι αυτοί οι έρωτες είναι συναρπαστικοί για μένα.Το συκγεκριμένο ποίημα εντυπώνειτην πρώτη περίπτωση- το σεξουαλικό΄, έντονο πάθος και πώς τελειώνει στο τέλος.Η σεξουαλικότητα με συναίσθημα, ή και χωρίς συναίσθημα με καταγοητεύει, γι' αυτό και την καταγράφω στα ποήματά μου.Τόλη σ' ευχαριστώ για την τιμή να αναρτήσεις το ποίημα,επίσης όλη την παρέα για τα ενδιαφέροντα σχόλιά τους.Ο πίνακας του Ντίνου έξοχος.

55fm είπε...

Στέλνω ένα κόκκινο τριαντάφυλλο για ευχαριστώ στην ευγενική ποιήτρια, Αλεξάνδρα Μπακονίκα.
Δυνατά και ξεκάθαρα γοητεύεται και γοητεύει!
Φυσικά η γυναίκα στο έργο του Ντίνου δεν αφήνει περιθώρια για άσχημες κριτικές!
Ακινητοποιεί κάθε ασχήμια!
Τόλη μου,είσαι ψυχάρα!!!
Καλημέραααααααααααααααααααα!!!

Poet είπε...

Δεν είναι λοιπόν και τόσο γλυκιά η αλήθεια, μικρή μου Sweet truth. Είναι δυνατόν να εξαφανίσεις κάθε ατέλεια σε έναν ατελή κόσμο; Μάλλον η ματιά του θα πρέπει να αλλάξει. Καλημέρα με τη λιακάδα.

Poet είπε...

Γεια σου, Αλεξάνδρα. Πάνω σ΄αυτό το «φλέγον» θέμα, που έχει καθορίσει τη ζωή όλων μας, υπάρχουν χίλιες απόψεις όπως τα χίλια χρώματα και αρώματα στα λουλουδάκια του βουνού. Η δική σου οπτική αλλά και η ποιητική πράξη σου είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, προκάλεσε αυτή τη συζήτηση και την κλείνει με τον καλύτερο τρόπο. Σε έναν υπό συντέλεια κόσμο, το ερωτικό πάθος είναι η επιστροφή στις πηγές της ύπαρξης μας και μια έσχατη διέξοδος και παρηγοριά.

Poet είπε...

Αν εγώ είμαι ψυχάρα, εσύ είσαι μπαχτσές, Ουρανία μου. Το μέρος δηλαδή εκείνο όπου ευφραίνονται οι ψυχές. Χωρίς, βεβαίως, να παραμελούν το σώμα. Καλή σου μέρα.

Alexandra Bakonika είπε...

Γειά σου Τόλη, χίλια ευχαριστώ και πάλι για τα ουσιαστικά λόγια και για τα δικά σου και όλης της παρέας.

Dinos-Art είπε...

Αλεξάνδρα μου, νομίζω ότι εγώ μίλησα περισσότερο με τη ζωγραφιά μου, λες και την έκανα έχοντας στο μυαλό τα μηνύματα που βγάζει το ωραίο σου ποίημα. Καλό απόγευμα.

Dinos-Art είπε...

Αλεξάνδρα μου, νομίζω ότι εγώ μίλησα περισσότερο με τη ζωγραφιά μου, λες και την έκανα έχοντας στο μυαλό τα μηνύματα που βγάζει το ωραίο σου ποίημα. Καλό απόγευμα.

Poet είπε...

Αλεξάνδρα, Ντίνο και όλα τα κοριτσάκια και αγοράκια της παρέας, παρόντα και απόντα, εγώ σας ευχαριστώ και σας εύχομαι η αποθέωση να μην τελειώσει ποτέ.

Margo είπε...

Να δηλώσω και εγώ παρούσα!
Το ποίημα προκαλεί πολύ συζήτηση, προσωπικά πιστεύω ότι τέτοιο είδος έρωτα μόνο θλίψη μπορεί να αφήσει..
Το έργο του Ντίνου το συνόδευσε θαυμάσια και τέλος μια ζεστή καληνύχτα σε όλη τη παρέα:)

logia είπε...

συμβαίνουν κι αυτά
όπως λέει και ο Ντίνος, πολύ σωστά
ίσως πιο εύκολα για έναν άνδρα
ίσως πιο δύσκολα για μια γυναίκα΄
άλλοτε από παντελή έλλλειψη συναισθημάτων,
άλλοτε
-και φοβάμαι οτι αυτό το δεύτερο είναι το πιο συνηθισμένο στις μέρες μας,
από φόβο να υπάρξουν συναισθήματα

υπέροχος ο πίνακας του Ντίνου

την καλημέρα μου

υγ: το άλλο μου σχόλιο χάθηκε'στο χάος της μπλογκόσφαιρας...

Poet είπε...

Και η αγάπη τι αφήνει, Μαρία μου; Νοσταλγία και τραύματα; Μακάρι να υπήρχε ένας και μοναδικός δρόμος. Ο καθένας πορεύεται ανάλογα με την ψυχοσύνθεσή του, εμπλέκεται στο παιχνίδι χωρίς πολλές φορές να το καταλαβαίνει και γλείφει μετά τις πληγές του. Και η φύση μας περιπαίζει όλους. Καλή σου μέρα, γλυκιά μου.

Poet είπε...

Καλημέρα, Νέλλη μου. Έχεις δίκιο, κι εγώ νομίζω ότι ο φόβος μήπως πληγωθούμε είναι κυρίαρχος. Έτσι οι περισσότεροι παραμένουν κλειστοί και αναλώνονται σε περιστασιακές σχέσεις. Από τις οποίες κερδίζουν ελάχιστα και δεν τους μένει τίποτα. Θα έλεγα ότι δεν είναι αμαρτία, είναι πανοπλία. Οι θωρακοφόροι του έρωτα. Γνωστοί, οικείοι, κάποτε κι εμείς οι ίδιοι.

ΕLΕΝΑ-ΒUTTEFLY είπε...

Τα είπατε όλα... εγώ θα πω πως το ποίημα είναι υπέροχο. Σε καθηλώνει.
Χαιρετώ όλη τη παρέα..

Poet είπε...

Πάντα υπάρχει περιθώριο για λίγη αποθέωση παραπάνω, Έλενά μου. Έως την αποκαθήλωση. Για να γραφούν μετά και τα υπέροχα ποιήματα. Καλό απόγευμα.