Κυριακή 1 Αυγούστου 2010

Ίσως συναντηθήκαμε


σε πέρασμα αλεπούδων

στη ρίζα μιας βελανιδιάς
τη νύχτα που ξωθιές το ρίγος σκόρπιζαν
στο στοιχειωμένο δάσος

ίσως συναντηθήκαμε
στων αστεριών τις μακρινές συνομιλίες
την ώρα που μετάγγιζε η άρκτος
με τη φαρμακερή ουρά της
τα απρόσιτα, τ' ανέσπερα

ίσως συναντηθήκαμε
στα μυστικά του βυθού
σ΄ ένα ναυάγιο ή θαλασσοσπηλιά
την ώρα που η ψυχή μας μάθαινε
το απέραντο ή το ελάχιστο

ίσως συναντηθήκαμε σε σύρματα ηλεκτρικά
την ώρα που αποδημούν τα χελιδόνια
ή στο σκαρί του Οδυσσέα
στον γυρισμό σε μια πατρίδα

ίσως πάλι συναντηθήκαμε
σε πολιτεία έρημη
σ' ένα δωμάτιο σκοτεινό
σ' ένα διπλό κρεβάτι
σ' ένα σταθμό

στο χάος
στη θάλασσα
στον ουρανό

ίσως συναντηθήκαμε
για πάντα

Τζούλια Φορτούνη
αδημοσίευτο

16 σχόλια:

Atheoch είπε...

Πόσο μου αρέσουν τα ποιήματα που όσο προχωρούν, τόσο πιο όμορφα γίνονται. Αυτό για εμένα δείχνει ότι ο συγκεκριμένος ποιητής θα συνεχίσει να εξελίσσεται...

Poet είπε...

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου, Άγγελε. Καλημέρα και καλό μήνα.

Dinos-Art είπε...

Συνεχίζει να μας ξαφνιάζει ευχάριστα κάθε φορά η Τζούλια.

Poet είπε...

Απόλυτα λογικό, Ντίνο μου, αφού είναι εκπληκτικό κορίτσι. Και μάλιστα τη μέρα των γενεθλίων σου.

ΥΑΚΙΝΘΗ είπε...

Εδώ , στων ποιημάτων τον ολάνθιστο κήπο την ώρα που αποδημούν οι καημοί ορατών τε κι αοράτων.
Με το Δώρο -ποίημα της Τζούλιας στην ψυχή, να μας θυμίζει τα σημεία και να μας ανοίγει την πόρτα για "το απέραντο ή το ελάχιστο " να ξυπνάμε απ΄το λήθαργο του πραγματικού .
Καλό μήνα στη Τζούλια , σε σένα Τόλη , σ΄όλους που διανυκτερεύουν εκεί που " ίσως συναντηθήκαμε για πάντα". Στην ποίηση .
Εκεί που βρίσκομαι κι εγώ χτενίζοντας με αστέρια τα μαλλιά του μικρού Αναστάση που δεν μ΄αφήνει να σας συναντώ πιο συχνά στο λιβάδι .
Σας στέλνω την αγάπη μου !

Poet είπε...

Καλημέρα και καλό μήνα, Υακίνθη. Χαίρομαι που βρήκες τον χρόνο για να συναντηθούμε και πάλι όλοι στο Λιβάδι και στα ποιήματά του. Είμαι βέβαιος όμως ότι ο μικρός Αναστάσης είναι πιο ποιητικός από
οποιονδήποτε συνδυασμό λέξεων. Και έχει, φυσικά, απόλυτη προτεραιότητα.

Και τη δική μου αγάπη, να είσαι πάντα καλά.

το πετάλι είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Τζούλια Φορτούνη είπε...

Ναι τελικά έχει δίκιο η Υακίνθη και ο Νίκος...
Εδώ σ΄αυτό το ολάνθιστο λιβάδι συναντηθήκαμε που πότε γίνεται δάσος μαγεμένο, πότε έναστρος ουρανός, πότε έρημος σταθμός, πότε σκοτεινό δωμάτιο και πότε θάλασσα γαλήνια. Κάθε του ποίημα κι ένας τόπος συνάντησης...
Σας ευχαριστώ πολύ φίλοι μου και περισσότερο εσένα Τόλη για την τιμή!

Poet είπε...

Το ποίημα της Τζούλιας, Νίκο, το διάβασε και ο ποιητής Βασίλης Φαϊτάς και μου τηλεφώνησε σήμερα το πρωί για να μου πει ότι του άρεσε πολύ. Προστίθεται λοιπόν στην αναγνωστική παρέα.

Poet είπε...

Διαρκώς μεταμορφώνεται αλλά παραμένει πάντα το ίδιο. Το Λιβάδι, τόπος αγάπης, τόπος συνάντησης με αγάπη. Το ποίημά σου ένα ακόμη αγριολούλουδο, Τζούλια μου, τιμή για όλους μας.

Appelsinpigen είπε...

με αγγιξε ιδιαιτερα αυτο το ποιημα.
καμια φορα τα λογια μου νιωθω να ειναι περιττα οταν διαβαζω κατι τοσο ομορφο, κατι που καταφερνει να με αγγιξει με εναν τοσο ιδιαιτερο τροπο.

κατι τετοιες φορες, αρκει μονο ενα απλό ευχαριστώ :)

καλό υπολοιπο καλοκαιρι Ποιητη μου, καλο καλοκαίρι και στη Τζούλια :)

ΕLΕΝΑ-ΒUTTEFLY είπε...

Noμίζω ότι αυτό το ποίημα είναι το πιο ωραίο που διάβασα από τη Τζούλια.. (ταπεινή μου άποψη πάντα) Εμπνευσμένο, ισορροπημένο, μιλάει στην καρδιά..
Καλησπέρα σε όλη τη παρέα εδώ..

Poet είπε...

Χαίρομαι πολύ όταν αρέσουν στους αναγνώστες οι επιλογές μου, Χριστίνα μου. Στην περίπτωση αυτή ακόμη περισσότερο. Ναι, τα λόγια συχνά είναι περιττά, πώς αλλιώς όμως να εκφράσει κανείς ακόμη και το ανέκφραστο;

Σου εύχομαι γαλάζιους ουρανούς και θρίαμβο των υπερβατικών δυνάμεων, καλό μου ξωτικό.

Poet είπε...

Το πιο ωραίο ως το επόμενο, Έλενά μου. Γιατί κρύβω έναν άσσο στο μανίκι.

Καλησπέρα και η συνέχεια στην άλλη γειτονιά.

Ανώνυμος είπε...

Τι πράμα είναι η ποίηση τελικά, τι οι λέξεις,μια μέσα από τον ήχο τους και μια από τη μυρωδιά τους.Να ΄ναι χαρά αυτό που δίνουνε να ΄ναι καημός,ένα κομμάτι δάκρυ, ένα λιγάκι πείσμα στη χούφτα μας ,τι νάναι αυτό το πράμα τελικά..
Κι αυτή η κοπελιά η Φορτούνη τόσα πράματα δίνει στέρεα, κοντινά, γειτονικά .Πόσο την ευχαριστώ για τη χαρά που πήρα μέσα από τις λέξεις της ,λέξεις που δε χωρούνε στις ταμπέλες και δραπετεύουνε από τα φιλολογικά κουτιά.

Poet είπε...

Χαίρομαι, ανώνυμε φίλε μου, που διάβασες το ποίημα της Τζούλιας Φορτούνη μετά από μήνες και που σου άρεσε τόσο πολύ.

Έχουν δοθεί χιλιάδες ορισμοί για την ποίηση, δηλαδή, για κάτι που μας υπερβαίνει και φυσικά μας διαφεύγει. Μένουμε όλοι λοιπόν με ερωτήματα και απορίες όπως οι δικές σου. Και απολαμβάνουμε αυτά που απολαμβάνεις κι εσύ. Θα πρέπει να αρκεστούμε σ' αυτό που δεν είναι καθόλου λίγο.