Δευτέρα 14 Ιουνίου 2010

Μια θέση στην ιστορία

Τζακ Ντάνιελς από τη Μπενάκη, λυθρίνια από τη Θεμιστοκλέους,
παράλληλες κι οι δυο στη Χαριλάου Τρικούπη,
κάθετες κι οι τρεις στην Ακαδημίας :
είναι απορίας άξιον,
πώς μέσα σε τέσσερις δρόμους χώρεσε η ζωή μας;
Ό, τι πετάει, ό, τι κολυμπάει κι ό, τι έρπει
πέριξ των Εξαρχείων, διεκδικεί τη θέση του στον ήλιο :
πάσχει για το καθημερινό έπος,
αγωνιά για την οικεία οδύσσεια,
γιατί ο καθένας μας είναι ο ψυχοπομπός
ενός εφήβου που σπαράζει εντός του.
Εδώ η λίγο παραπέρα, κάθε ανώνυμη χειρονομία
επικαλείται με δέος τη χάρη της ιστορίας
κι ανά πάσα στιγμή, την ύστατη δικαίωσή της.

Σωτήρης Παστάκας
από την έκδοση Λογοτεχνική Πολυμορφία,
Περιοδικό Αλεξίσφαιρο, 2009 - 2010

7 σχόλια:

Poet είπε...

« ... γιατί ο καθένας μας είναι ο ψυχοπομπός / ενός εφήβου που σπαράζει εντός του» !!!

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Με ρωμαλέα σκέψη και εικόνα!
ΦΡΕΣΚΟ!
την καλησπέρα μου Τόλη!

Poet είπε...

Καλημέρα, Στρατή. Εμένα μου αρέσει περισσότερο η έκπληξη που ενεδρεύει σε κάθε ποίημα του Παστάκα.

55fm είπε...

Απλά εξαιρετικό!
Καλημέρα Τόλη μου από την ανυπόφορη Αθήνα!
Φιλιά!

Poet είπε...

Καλημέρα, Ουρανία μου, από τα κάπως καλύτερα υψίπεδα της Θεσσαλονίκης. Ας είναι καλά η βλάστηση στην πρασιά και οι φλαμουριές εδώ μπροστά μου.

kanella16 είπε...

Νιώθω ότι η καθημερινή επανάληψη των συνηθειών μας, αυτό το σκοπό εκληρώνει εν τέλει, την εκπλήρωση του ανεκπλήρωτου του εφήβου, μιας κι όπως καλά το λέει ο Παστάκας είμαστε ψυχοπομποί του.
Οντως εκπληκτικό το ποιημα και οι φλαμουριές μυρίζουν παντού το πρωι.
Σε μας λίγο πιο βόρειοανατολικα, ακόμη πιο έντονα.
Τη καλημερα μου!

Poet είπε...

Καλησπέρα, Ευγενία. Εγώ το καταλαβαίνω λίγο διαφορετικά. Ότι συνοδεύουμε στην τελευταία του κατοικία τον έφηβο μέσα μας που είναι πάντα απαρηγόρητος.

Δεν βαριέσαι. Οι φλαμουριές είναι πιο ωραίο ποίημα. Που δικαιώνεται κάθε μέρα.