Δ.
Ποίηση είναι η χώρα του ποτέ μέσα στο κάποτε και του κάποτε μέσα στο ποτέ.
Ποίηση είναι αυτό που κοιτάζεις χωρίς να το βλέπεις κι αυτό που βλέπεις χωρίς να το κοιτάζεις.
Ποίηση είναι αυτό το μαύρο μέσα στο μαύρο, που εν τούτοις διευθύνει όλες τις αναδύσεις των χρωμάτων.
Ποίηση είναι η αόρατη κουκίδα της αφετηρίας για ό,τι ξεκίνησε και έφτασε και δεν νιώσαμε ακόμα πώς και πού μας άγγιξε.
Ποίηση είναι κι αυτό που δεν έφτασε, αλλά γνωρίζουμε πώς και πού θα μας αγγίξει, όταν φτάσει.
Ε.
Δίπλα σε κάθε σκέψη στέκεται η Ποίηση για τη διαψεύδει.
Τι είναι Ποίηση; Όποιος την εννόησε δεν ξαναμίλησε ποτέ.
Ηλίας Κεφάλας
από τη συλλογή Το δέντρο που έγνεθε τη βροχή
και τραγουδούσε, 2010, ενότητα Δ', Φασματικές οδοιπορίες
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
6 σχόλια:
Δεν θεωρω τον εαυτο μου ποιητρια, αλλα ομως βρίσκω την συγκεκριμενη περιγραφη της ποιησης απόλυτα ακριβη!!!
Ναι, είναι απόλυτα ακριβής, Ρίκη, όπως και χιλιάδες άλλες. Όπως και χιλιάδες άλλοι ορισμοί για εκείνο που δεν ορίζεται.
Εδώ τελειώνει η ανθολόγηση των ποιημάτων της τελευταίας συλλογής του Ηλία Κεφάλα. Χαίρομαι για την ανταπόκριση των αναγνωστών, ιδίως εκείνων που μόλις τώρα ανακάλυψαν τον ποιητή.
Σε ευχαριστώ Τόλη μου,για αυτά που με μαθαίνεις!
Η ποίηση σε χρειάζεται, μου ψυθιρίζει κρυφά στο αυτί...
Καλό βράδυ!
Κι εμένα μου το ψιθυρίζει, Ουρανία μου. Η ποίηση. Μια σαγηνευτική γυναίκα με χιλιάδες εραστές, που όμως είναι πιστή σε όλους. Να ένας ακόμη ορισμός της.
Καλό ξημέρωμα.
Δεν μπορώ να αφήσω σχόλιο σ`αυτή τη περιγραφή. Νομίζω ότι κι η σιωπή είναι ποιηση..
Συνέχεια των ορισμών.
Δημοσίευση σχολίου