Σάββατο 24 Απριλίου 2010
Υμέναιος
Υγρή προσέρχεσαι στον Υμέναιο
Πανέτοιμη να μεταλάβεις
Αναβλύζον σπέρμα
Πηγάζον
Σ’ αιώνες δυσερεύνητους
Κι απ’ αυτή την ενόραση ακόμα.
Υγρή προσέρχεσαι στον Υμέναιο
Ερεθισμένη και πανέτοιμη
Για να γευτείς την όστια του φαλλού
Την προκληθείσα
Όχι από μυσταγωγία χριστιανική
Αλλ’ από άμεσες διεργασίες
Που συντελούνται
Στους χώρους
Του σκοτεινού βιολογικού ενστίκτου
Όπου
Η ουσία του θεού και του δαίμονα
Είναι μία και η αυτή.
Στους χώρους εκείνους
Που οι αρμονικές ταλαντώσεις της λεκάνης σου
Διαφεντεύουν των τεκταινομένων.
Υγρή προσέρχεσαι στον Υμέναιο κάθε φορά.
Κι εγώ
Μπλεγμένος σε καημούς και σε μεράκια
Νιώθω της ψεύτικης καρδιάς σου τη φωτιά
Να παίζει σε ζαριές τα υπάρχοντά μου.
Άσε λοιπόν το μαϊστράλι να σ’ αγγίξει
Που ‘σαι γυμνή κι ερεθισμένη
Πάνω στου βράχου το τραχύ κορμί.
Υγρή προσέρχεσαι στον Υμέναιο –
Υγρή
Και σαν τη θάλασσα ζεστή.
Νίκος Χειλαδάκης
από τη συλλογή ΥΚΣΩΣ ή ΙΞΩΣ, 1993,
ενότητα Φανταστικά τοπία
Πανέτοιμη να μεταλάβεις
Αναβλύζον σπέρμα
Πηγάζον
Σ’ αιώνες δυσερεύνητους
Κι απ’ αυτή την ενόραση ακόμα.
Υγρή προσέρχεσαι στον Υμέναιο
Ερεθισμένη και πανέτοιμη
Για να γευτείς την όστια του φαλλού
Την προκληθείσα
Όχι από μυσταγωγία χριστιανική
Αλλ’ από άμεσες διεργασίες
Που συντελούνται
Στους χώρους
Του σκοτεινού βιολογικού ενστίκτου
Όπου
Η ουσία του θεού και του δαίμονα
Είναι μία και η αυτή.
Στους χώρους εκείνους
Που οι αρμονικές ταλαντώσεις της λεκάνης σου
Διαφεντεύουν των τεκταινομένων.
Υγρή προσέρχεσαι στον Υμέναιο κάθε φορά.
Κι εγώ
Μπλεγμένος σε καημούς και σε μεράκια
Νιώθω της ψεύτικης καρδιάς σου τη φωτιά
Να παίζει σε ζαριές τα υπάρχοντά μου.
Άσε λοιπόν το μαϊστράλι να σ’ αγγίξει
Που ‘σαι γυμνή κι ερεθισμένη
Πάνω στου βράχου το τραχύ κορμί.
Υγρή προσέρχεσαι στον Υμέναιο –
Υγρή
Και σαν τη θάλασσα ζεστή.
Νίκος Χειλαδάκης
από τη συλλογή ΥΚΣΩΣ ή ΙΞΩΣ, 1993,
ενότητα Φανταστικά τοπία
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
12 σχόλια:
Περιέχοντας αήττητη αρχαία Ελλάδα!
Μαγευτικό!
Την καλησπέρα μου Τόλη!
Καλησπέρα, Στρατή. Αυτό είναι το πιο συναρπαστικό και πιο δημοφιλές βιβλίο στην ιστορία του κόσμου.
Περίμενα κάποια σχόλια από τα κορίτσια αλλά μάλλον τα λέει όλα ο Νίκος Χειλαδάκης για λογαριασμό τους.
όταν η γλώσσα τολμά, καταρρίπτει τα ταμπού, ξεφεύγει από τις ξόβεργες του χυδαίου και με αφοπλιστική ειλικρίνεια περιγράφει την ερωτική πράξη, τότε γίνεται τέχνη, γίνεται ποίηση...
πολύ όμορφο
Αυτή είναι μια πολύ σωστή παρατήρηση, Τζούλια. Κάποιος είχε πει ότι δεν υπάρχει χυδαία γλώσσα αλλά χυδαίοι άνθρωποι.
Θεωρώ ότι καμία λέξη δεν είναι απαγορευμένη στην ποίηση και γενικότερα στη λογοτεχνία. Το καθοριστικό είναι ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιείται.
Από την άλλη, βρίσκω πολύ χυδαία τα διάφορα «καθώς πρέπει» εγκώμια για ισχυρούς και μεγαλόσχημους.
Ελπίζω ο Νίκος Χειλαδάκης να μας παρακολουθεί και κάποτε να προσθέσει μερικά δικά του σχόλια στις αναρτήσεις των ποιημάτων του.
Να προσθέσω, το ίδιο ισχύει και για τα ζωγραφικά έργα.
Καλημέρα!
Χωρίς καμία αμφιβολία, Ντίνο μου.
Καλό βράδυ.
εξαιρετικός!
Θα σταθώ στους στίχους: Η ουσία του θεού και δαίμονα/ είναι μία και η αυτή.Γιατί η ιερότερη τελετουργία είναι η ερωτική πράξη ενός ζευγαριού που λατρεύονται.
Χαίρομαι που σου άρεσε το ποίημα, Νίκο μου.
Στην αρχαία Ελλάδα ο δαίμων ταυτιζόταν με τον θεό, Αλεξάνδρα. «Ψυχή οικητήριον δαίμονος», είπε ο Δημόκριτος. Και η γήινη ερωτική πράξη είναι μια μετάγγιση ψυχής.
Κυρίως με τον θεό Διόνυσο, Τόλη. Τον θεό της έκστασης.
Πίνω λοιπόν στην αιωνιότητα του Διόνυσου και στην έκσταση της ερωτικής πράξης. Από την οποία συχνά απορρέει και η έκσταση της ποιητικής πράξης.
Καλή σου μέρα, Αλεξάνδρα.
Δημοσίευση σχολίου